مجمع المسائل-ج1-ص205
س 30 – كسى براى تدريس و يا كار ديگرى به محلى رفت و آمد مى‌كند، در نتيجه شغل او در سفر است، آيا اين شخص، مانند كسى است كه سفر، شغل او باشد و يا چون شغل او در سفر است نه اين كه سفر شغل او باشد نمازش تمام و روزه را بايد بگيرد؟.
ج – بلى تكليف او اتمام نماز و گرفتن روزه است و در اين هم كه شغل در سفر باشد فرق نمى‌كند كه در يك مكان خاص در موقع مسافرت، به كسبى مشغول باشد يا در اثناء سير، كسب كند.
س 31 – عده‌اى از محصلين از بلاد مختلفه مانند بندرعباس و غيره و بعضى از كرمان در دانشسراى كشاورزى واقع در دو فرسخى كرمان براى مدت دو سال، مشغول تحصيل و تابستانها را بوطن خود مى‌روند، و سالى نه ماه، در دانشسرا شب و روز زندگى مى‌كنند و هر هفته يك روز بكرمان مى‌آيند و ممكن است اساسا از ابتداى امر هم پنج روز پشت سر هم در محل دانشسرا سكونت ننمايند، تكليفشان در دانشسرا از جهت قصر و اتمام، چيست؟.
ج – در فرض سؤال، اهل كرمان، نمازشان تمام و روزه ايشان صحيح است و اشخاصى كه از منزلشان تا دانشسرا بقدر مسافت بوده، اگر يكمرتبه قصد اقامه ده روز كرده باشند و يك نماز چهار ركعتى بجا آورده باشند ديگر هر چه مسافرت بكرمان بنمايند و برگردند نماز آنها تمام و روزه آنها صحيح است و همچنين اگر هيچ گاه قصد اقامه ده روز نكنند، چون حكم دائم السفر را دارند.
س 32 – مسافرى كه بعنوان كارگرى در محلى قصد مى‌كند كه مدتى بماند اما همه روز صبح بايد به سركار خود كه در يك فرسخى محل قصدش واقع است برود و شب برگردد آيا اشكالى در قصدش نمى‌شود؟ و تكليفش راجع بفرائض، چيست؟.
ج – در فرض مسأله، قصد اقامه، محقق نشده لكن چنانچه بناى ادامه مدت معتد به را دارد پس از دو سه روز نماز او تمام و روزه‌اش صحيح است.
س 33 – جمعى از مقلدين و ارادتمندان حضرتعالى، از اطراف ايران، به دهات اطراف كرمان آمده‌اند و در ذوب آهن، كار مى‌كنند و براى سكونت خود