مجمع المسائل-ج1-ص202
س 22 – اينجانب كارگر برق اروند كنار كه هشت فرسخى آبادان مى‌باشد هستم، و ساكن در آن بودم و زادگاهم مى‌باشد، ولى بر اثر جنگ تحميلى حدود 2 سال است كه در اهواز سكونت دارم و فعلا 15 روز كار و 15 روز استراحت دارم.
در 15 روز استراحت دو بار مسافرت مى‌روم و ما تابع مقررات اداره مى‌باشيم.
و در 15 روز كار يا در آبادان و يا شاديگان، و يا اروند كنار كه حدودا فاصله هر كدام، 40 يا 50 كيلومتر مى‌باشد، مشغول كار هستيم، تكليف من نسبت به نماز و روزه چيست؟.
ج – در فرض سؤال كه در مدت پانزده روز استراحت هم مسافرت مى‌نمائيد كه ده روز در يك محل نمى‌مانيد، چه در روزهاى كار و چه در روزهاى استراحت، نماز شما تمام و روزه صحيح است.
و اگر در روزهاى‌استراحت، در يك محل مى‌مانيد، نماز شما در ايام استراحت، تمام است و در پانزده روزكار كه نوشته‌ايد در يك محل نمى‌مانيد قصر است و روزه صحيح نيست.
س 23 – شخصى كه در طول جنگ چهار ساله افغانستان، بخاطر اين كه در اين مبارزه سهم داشته باشد، دائما در سفر بوده، (گاهى در افغانستان وگاهى در ايران و پاكستان)، ولى قصد مسافرت دائم را نداشته، و قهرا چنين وضعى بوجود آمده، در آينده هم امكان دارد اين وضع ادامه پيدا كند، آيا روزه و نماز شخص مذكور تمام است يا نه؟ اگر تمام است، در ماه رمضان چنانچه مسافرت از ايران به پاكستان نمايد چه تكليفى دارد؟.
ج – اگر هر يك از سفرهاى مذكور قهرا پيش آمده و شغلى نداشته كه لازمه‌اش اين اسفار باشد، نماز قصر است و روزه صحيح نيست.
س 24 – بعضى از كارگران شركت نفت را گاهى براى مدت نا معلومى همه روزه بمسافت شرعى مى‌برند و بعد از ظهر بر مى‌گردانند و چه بسا ممكن است اينكار چند هفته يا چند ماه طول بكشد و ممكن است رئيس آنها هم از مقدار امتداد اين سفر، مطلع نباشد، در اين صورت، تكليف نماز و روزه آنان چيست؟ و اگر بعدا معلوم شود كه تا چند روز ديگر، مسافرت طول مى‌كشد، آيا حكم