مجمع المسائل-ج1-ص199
بايد نمازش را تمام بخواند، و اگر قصد مراجعت به وطن، قبل از ده روز داشتهاست در برگشت از محلى كه رفته و در محل اقامه تا وطن، بايد نماز را شكسته بخواند و در صورتيكه از جهت جهل به مسأله، تمام خوانده باشد و بعد از وقت، ملتفت شود قضا ندارد.
س 14 – هر گاه مسافر، پس از قصد اقامه و خواندن يك نماز چهار ركعتى بمحل ديگرى كه فاصله‌اش تا محل اقامه، كمتر از چهار فرسخ است رفت وآمد كند، و در دفعه آخر – بمنظور اين كه در محل اقامه اگر چه كمتر از ده روز هم بماند نمازش تمام باشد – تصميم جدى گرفت كه يكمرتبه ديگر به آنجا برود در صورتيكه هيچ كارى در آنجا ندارد آيا همين اندازه، كافى است يا نه؟ و نيز اگر با اين تصميم، حركت نمود و وقتى بمحل اقامه رسيد از رفتن به آن محل پشيمان شد يا اين كه مانعى رسيد در اين چند روز نمازش در محل اقامه، قصر است يا تمام؟.
ج – در فرض مسأله، همان تصميم جدى به اين كه يكمرتبه ديگر به آن محل برود براى تمام خواندن نماز كافى است، و در صورت پشيمان شدن از رفتن به آن محل، يا وجود مانع هم نماز را تمام بخواند چون ميزان در قصر نماز، انشاء سفر جديد است و در فرض مذكور، اين شخص، انشاء سفر جديد نكرده تا نمازش در محل اقامه، شكسته باشد.
س 15 – هر گاه مسافر پس از اقامه ده روز و خواندن يك نماز چهار ركعتى، بمحل ديگرى كه فاصله‌اش تا محل اقامه، كمتر از حد ترخص است رفت و آمد كند، در دفعه آخر كه ديگر به آنجا بر نمى‌گردد و در محل اقامه هم قصد ماندن ده روز را ندارد نمازش در محل اقامه، قصر است يا تمام؟.
ج – در فرض مسأله، نماز او تمام است واگر چه از همان محلى كه براى آخرين بار، به آنجا رفته مسافر، حساب مى‌شود، لكن چون مسافر بايد پس از گذشتن از حد ترخص نماز را شكسته بخواند و در فرض مذكور، اين شخص وقتى‌بمحل اقامه مى‌رسد هنوز بحد ترخص نرسيده وظيفه‌اش تمام است و بايد هر وقت از حد ترخص گذشت قصر نمايد و مبدأ مسافرت را از محلى كه پس از تحقق اقامه به آنجا مى‌رفته حساب كند.