مجمع المسائل-ج1-ص185
نماز احتياط
237 – هر گاه شخص در نماز ظهر، شكى كند كه موجب نماز احتياط است و وقت نماز عصر هم تنگ باشد و ممكن نباشد اقلا يك ركعت عصر را پيش از غروب بخواند در اين صورت كدام يك از آنها را مقدم بدارد، نماز احتياط را يا نماز عصر را؟.
ج – در فرض سؤال كه بغروب شرعى بيش از يك ركعت نمانده نماز عصر را بخواند و بعد از آن احتياط كند بخواندن نماز احتياط و قضا ظهر.
س 238 – كسيكه در نماز چهار ركعتى شك بين سه و چهار كرد پيش از خواندن نماز احتياط، وارد نماز ديگر شد تكليفش چيست؟.
ج – اگر سهوا وارد نماز ديگر شده احتياط آنست كه همان وقت، نماز احتياط را بجا آورد و بعد نمازى را هم كه بين آن بوده تمام كند، بعد هر دو نماز را اعاده نمايد.
س 239 – كسى كه مثلا شك سه و چهار كرده و بعد از تروى، ظن به چهار برايش حاصل شد كه مقتضاى قاعده در نمازهاى چهار ركعتى به احتياط مستحب، اعاده آن نماز است حال اگر به احتمال اين كه شايد در واقع، سه ركعت بوده، يك ركعت نماز احتياط بقصد امتثال امر واقعى بخواند، آيا خواندن اين نماز احتياط، لغو و بى اثر است و يا اين كه تشريع و حرام، و يا حرام ذاتى است؟.
ج – لغو و بى اثر است مگر اين كه بقصد ورود باشد كه تشريع و حرام است.
س 240 – در شك سه و چهار پس از اتمام نماز اگر قبل از نماز احتياط سه تكبير با رفع يد انجام گيرد (عمدا) آيا توليد اشكال نمى‌كند؟.
ج – در صورتيكه بقصد مطلق ذكر بوده توليد اشكال بمعناى بطلان نماز نمى‌كند، ولى برخلاف احتياط است.
س 241 – اگر كسى در اثر جهل به مسأله، پس از سلام نماز و قبل از نماز احتياط صورت را برمى‌گردانده و پشت به قبله مى‌كرده آيا نمازهائى را كه چنين