مجمع المسائل-ج1-ص181
وقت، فراموش مى‌كند يا نماز مى‌خواند بمجرد اين كه نماز تمام شد از يادش مى‌رود و شك مى‌كند كه آيا نماز خوانده‌ام يا نه و هر چه فكر مى‌كند چيزى بيادش نمى‌آيد لذا براى گرفتن وضو و خواندن نماز، پيوسته در زحمت است تكليف اين شخص چيست؟ آيا بشكوك واقعه اعتنا كند يا نه؟.
ج – تكليف شخص مذكور، اين است كه اعتناء نكند و هر وقت شك كرد كه نماز خوانده يا نه بگويد نماز خوانده‌ام و هر زمان، شك كرد كه وضو گرفته‌ام يا نه بگويد گرفته‌ام و اگر اعتنا كند فعل حرام و متابعت شيطان است.
س 219 – كسى كه هميشه در تسبيحات اربعه شك مى‌كند كه آيا دوبار گفتم و يا سه بار چه كند؟.
ج – كثير الشك بايد به شك خود اعتنا نكند و غير كثير الشك احتياطا يكبار ديگر بگويد.
س 220 – شك بين 1 و 2 براى كثير الشك هم موجب بطلان است يا نه؟ و اگر صحيح است بنا را بر اقل بگذارد يا اكثر؟.
ج – بلى شك مذكور براى كثير الشك، هم موجب بطلان نيست و در مورد سؤال بايد بنا را بر اكثر بگذارد و نمازش صحيح است.
س 221 – كسى كه بعضى از اوقات در چيزهائى شك مى‌كند و نمى‌داند كه شكاك (كثير الشك) بر او صدق مى‌كند يا نه در شكش بنا را بر چه بگذارد؟.
ج – حالت سابقه خود را استصحاب نمايد.
اگر كثير الشك بوده اعتنا نكند واگر نبوده به حكم شك، عمل نمايد.
س 222 – جوانى هستم مجرد و برايم وضع بدى پيش آمده و آن اين است كه در نماز شك مى‌كنم و بعد از نماز نيز دچار شك مى‌شوم، و بعد از خريدن اجناس شك مى‌كنم كه پولش را داده‌ام يا نه؟ لذا دوباره پول مى‌دهم و خلاصه در كارهاى روزمره، بدين وضع دچارم لذا از انفاس قدسيه تان، مرا راهنمائى فرمائيد.
ج – به شما توصيه مى‌كنم كه با كمال قوت اراده بهيچ وجه به اين شكها اعتنا نكنيد و خود را بخدا بسپاريد و از شر شيطان و وسوسه او به خدا پناه ببريد.
خداوند متعال شما را حفظ فرمايد و بر قرائت معوذتين – سوره قل اعوذ برب الفلق و