مجمع المسائل-ج1-ص168
ج – صحت آن بدون اشباع، بعيد نيست اگر چه فتحه كاملا ظاهر نشده.
لكن چنانچه فتحه را كاملا اظهار كنند اوفق به قواعد واحسن است ولى با اشباع، غلط است.
س 166 – شخصى است شصت و پنج ساله كه اغلب در نمازهاى يوميه در ركعت آخر، سجده آخر، مى‌گويد (يا رطيف ارحم عبدك الضعيف) نمازهاى او از اول تاكنون چه صورت دارد؟.
ج – در فرض سؤال، نمازهائى كه با اين كيفيت از روى غفلت خوانده محكوم بصحت است و لكن بعدا يا اين ذكر را نگويد يا آنرا بطور صحيح بگويد و صحيح آن يا لطيف است س 167 – بعد از حروف مد اگر حرف بعد از آنها را بخاطر وقف كردن،ساكن تلفظ نمائيم (مثل: نستعين، رحيم، مستقيم) آيا مد، واجب است يا مستحب؟.
ج – در فرض سؤال مد واجب نيست.
س 168 – در رساله مرقوم فرموده‌ايد، در نماز، حمد با يك سوره كامل بايد خوانده شود حالا كسى حمد را بخواند و چون هميشه سوره توحيد را مى‌خوانده بنا بعادت قبلى يكمرتبه متوجه شده بآخر سوره توحيد رسيده است.
آيا همان سوره كفايت مى‌كند يا بايد دوباره برگردد و سوره را با قصد بخواند؟.
ج – در فرض سؤال اعاده سوره لازم نيست.
س 169 – در مبطلات نماز مسأله 1143 در توضيح المسائل فرموده‌ايد: (اگر شخص نمازگزار كلمه‌اى را به قصد ذكر بگويد مثلا بگويد ( الله اكبر ) و در موقع گفتن آن، صدا را بلند كند كه چيزى را به ديگرى بفهماند اشكالى ندارد ولى اگر بقصد اين كه چيزى بفهماند بگويد اگر چه قصد ذكر هم داشته باشد نماز، باطل مى‌شود) فرق بين اين دو جمله را كاملا نفهميديم.
و ديگر اين كه در فرض اول مرقوم فرموده‌ايد كه الله اكبر بگويد آيا مقصود، تكبير موقع رفتن به ركوع و يا سجود و امثال آن است، يا مطلقا و هر جاى نماز كه باشد و آيا اگر ذكرهاى ديگر مثل بحول الله يا سمع الله و امثال اينها را هم در محل خود بگويد، همينطور است و هر گاه