مجمع المسائل-ج1-ص162
ج – اذان ضبط صوت، مجزى از اذان نماز نيست.
س 137 – طبق مسأله شماره 931 توضيح المسائل (موارد سقوط اذان) چنانچه اذان بگويد حرام است و يا مانعى ندارد؟.
ج – در فرض مرقوم، سقوط اذان، بنحو رخصت است بنابر اين گفتن آن مانعى ندارد.
س 138 – صبحها كه مردم خواب هستند اذان گفتن با بلند گو، چه صورت دارد؟ آيا مردم آزارى، هست يا نه؟.
ج – اذان گفتن هر چند موجب بيدار شدن ديگران شود جائز است مگر يقين كند كه موجب مرض يا شدت مرض كسى شود.
س 139 – اذان گفتن براى نماز عصر يا نماز عشاء در وقتى كه نماز عصر با نماز ظهر و نماز عشاء با نماز مغرب خوانده شود و فاصله‌اى ايجاد نشود جائز مى‌دانيد يا نه؟ اگر جائز نمى‌دانيد آيا با خواندن تعقيبات، فاصله، ايجاد مى‌شود و جائز مى‌دانيد كه بعد از تعقيبات، اذان گفته شود يا نه و اگر تعقيبات را فاصله مى‌دانيد با خواندن تسبيح معروف صديقه طاهره عليها سلام و دعائى كه معمولا درجماعات، خوانده مى‌شود، فاصله، حاصل مى‌شود يا اين كه فاصله، وقتى حاصل مى‌شود كه تعقيبات كامله و نوافل تمام خوانده شود و روى اين فرض آيا اگر هنوز امام جماعت يا بعضى از مأمورين مشغول خواندن تعقيب و نوافل مى‌باشند مؤذن مى‌تواند اذان بگويد و تمام كند يا بايد صبر كند تا اتمام تعقيبات و نوافل، بعد مشغول اذان دوم شود؟.
ج – در فرض سؤال، گفتن اذان، جائز است اگر چه اولى مراعات احتياط و نگفتن آن است و با خواندن نماز نافله يا تعقيبات مفصله كه زياد طولانى باشد فصل، حاصل مى‌شود و گفتن اذان مانعى ندارد، بلى با خواندن تسبيح حضرت زهرا سلام الله عليها يا تعقيبات مختصره، فصل، حاصل نمى‌شود و بهتر نگفتن اذان است و كسى كه نافله خوانده جائز است اذان بگويد هر چند نافله ديگران تمام نشده باشد.
س 140 – كسى كه نماز ظهر و يا مغرب خود را بنماز عصر يا عشاء امام