مجمع المسائل-ج1-ص97
س 57 – در بندر ديلم معمول شده كه اغلب مردم، اجساد مردگان خود را به قم ويا به غير قم نقل مى‌دهند و چون بهدارى محل، در تمام فصول، اجازه نقل نمى‌دهد بنام ” قبر هاشمى ” زمين را حفر كرده و ميت را بطرف شمال يا جنوب به پشت مى‌خوابانند و روى آن را با گچ يا گل و غير اينها مسدود نموده سپس گودال (قبر) را با خاك، پر مى‌كنند پس از مدتى، يك سال يا بيشتر يا كمتر قبر مذكور را نبش نموده جسد را از از آنجا بيرون مى‌آورند و به مقصد مورد نظر، نقل مى‌دهند و بعضى از باز ماندگان، اصلا موفق به حمل جسد نمى‌شوند و بهمان حال كه در زمين گذاشته‌اند باقى مى‌ماند آيا با اين وضع، اين عمل، صحيح است و اجازه مى‌فرمائيد يا نه؟ و ديگر آن كه اگر روى زمين بنائى بسازند و جسد ميت را در آنجا بگذارند همان حكم خود زمين را دارد يا نه؟.
ج – دفن ميت به اين نحو، در داخل زمين يا خارج آن، هر چند بعنوان امانت براى نقل به اماكن متبركه باشد بنظر اينجانب جائز نيست و بايد بهمان نحو شرعى و متعارف، زير زمين دفن نمايند و هر وقت خواستند او را به يكى از اماكن مشرفه حمل كنند نبش قبر او – در صورتى كه مستلزم هتك نشود – جائز است.
س 58 – شخصى با حريق از بين رفته و فقط مقدارى خاكستر از او باقى مانده آيا وظيفه‌اى در باره او هست؟.
ج – احتياطا خاكستر او را دفن كنند.
س 59 – آيا گذاشتن قرآن در قبر همراه ميت با عقيده پاك – ولو وصيتخود او باشد – جائز است يا نه؟.
ج – اگر طورى است كه از آلوده شدن به رطوبات، محفوظ باشد و هتك نباشد بقصد تبرك مانعى ندارد.
س 60 – بچه‌اى متولد گرديد و مدت هشت ماه زنده بود و سپس مرد.
اين بچه تمام اعضايش سالم بود جز صورتش كه بطرف پشت بود كه اگر رو به قبله مى‌ايستاد يا او را وامى داشتند مقاديم بدن، همه بطرف قبله اما صورتش كاملا پشت به قبله بود اكنون نظر خودتان را نسبت به دفن اين ميت، و اين كه آيا اگر اين بچه زنده مى‌ماند تا بالغ مى‌شد چگونه واجب بود نماز بخواند و ديگر آن كه اگر