جامع الشتات-ج4-ص398
مى‌شود به زوجيت اولى.
227: سؤال: هر گاه در طهر مواقعه طلاق گفته باشد و بعد از آن صيغه متعه جارى شده باشد، چه صورت دارد؟.
جواب: طلاق باطل است وصيغه متعه اعتبار ندارد.
228: سؤال: هر گاه كسى متعه داشته باشد وآن مرضعه باشد، ومدتش نيز باقى باشد.
وخواهد كه تتمه مدت را به او ببخشد، به عقد جديد او را متعه نمايد.
آيا عده از براى او هست يا نه؟ و هم چنين هر گاه مرضعه نباشد ومن تحيض باشد، چه از براى زوج خود يا غير؟.
وايام مدت عده متعه چند يوم است؟.
و هم چنين هر گاه مدت تمام شده باشد وزوج يا غيره ثانيا خواهد او را متعه كند؟.
جواب: متعه را عده به جهت زوج خود در كار نيست هر گاه خواهد ثانيا متعه كند يا به عقد دوام بگيرد، خواه مدتش منقضى شده باشد يا آن كه تتمه مدت را به او بخشيده باشد، وخواه مرضعه باشد وخواه غير مرضعه، وخواه (ذات اقرا) باشد يعنى بالفعل (حيض بين) باشد يا در سن (من تحيض) باشد وحيض نبيند.
واما غير زوج او را عقد نمى‌تواند كند، الا بعد از انقضاى عده، نه به دوام ونه به تمتع.
واما عده متعه: اگر در سن (من تحيض) باشد وحيض نبيند چهل وپنج روز است و اگر حيض مى‌بيند، درمسألة اختلاف بسيار است، واحوط آن است كه دو حيض بيند بعد از دست برداشتن.
پس اگر در حال حيض باشد كه مدت تمام شود، آن حيض را اعتبار نكند.
بلكه بايد در حيض بعداز آن ببيند.
والله العالم.
229: سؤال: زيد صبيه خود را در غيبت او به پسر عمرو شوهر داده.
در حال صبيه مذكوره مى‌گويد كه راضى نيستم.
ودر وقت عقد تخمينا نه سال داشته.
والحال صبيه مذكوره مى‌گويد من در وقت عقد از نه سال زيادتر داشتم وراضى نيستم.
آيا عقد صحيح است به اذن پدر تنها؟ يا نه؟.
جواب: از لفظ سائل ظاهر مى‌شود كه تخمين بودن نه سال در نزد سائل متعين است، نه در نزد پدر.
وظاهر سؤال دعوى است يعنى زوج مدعى صحت است، و زوجه مدعى فساد.
وتكيه زوجه در فساد اين است كه (من بالغه ورشيده بوده ام وپدرم