جامع الشتات-ج4-ص339
انقضاى عده از نو عقد مى‌تواند كرد.
واز براى عالم حرمت ابدى حاصل مى‌شود هر چند دخول نكرده باشد.
والله العالم.
164: سؤال: هر گاه از براى زوج نفقه وكسوه اطفال ممكن نشود، وزوجه صاحب ثروت باشد، نفقه وكسوه اطفال بر زوجه شرعا واجب است يا نه؟جواب: بلى هر گاه طفل از خود مال نداشته باشد وپدر هم عاجز از انفاق باشد وجد پدرى هم موسر نباشد ومادر هم مليه وموسره باشد، بر او نفقه اطفال واجب است.
165: سؤال: هر گاه شخصى ضعيفه را تزويج نموده، ودر دخل نمودن عاجز.
و [ ضعيفه ] مقدار چهار ماه مرافعه خود را به نزد يكى از ملاهاى اين ولايت برده.
وآن ملا حكم نموده كه بايد اين ضغيفه يك سال تمام در نزد او بوده باشد.
وبعد از چهار ماه، سه ماه ديگر در نزد او بوده.
وآن مرد گفته كه بايد من مداوا نمايم وبه شهرى ديگر رفته، و سه ماه ديگر در آنجا دوا خورده وبعد از مراجعت چهار ماه ديگر در نزد او بوده فعلى از او متمشى نگرديده.
ضعيفه فسخ نموده وبه خانه پدر رفته.
وچون آن مرد پر لجوج، وپدر ضعيفه نيز مرد فقير، وصبيه خود را مدت هشت سال بعد از فسخ نگاه داشته تا اتفاق [ افتاده ] آن مرد به رحمت خدا رفته.
وبعد از چند يوم همان ملائى كه اين مرافعه در نزد او اتفاق افتاده بود، او را عقد نموده وبه شوهر داده، به سبب عنين بودن شوهر.
آيا بر آن شوهر ثانى حلال مى‌باشد يا نه؟ جواب: دين ودينا از امثال چنين ملاها خراب است.
اولا اين كه مرافعه را به غير مجتهد عادل كسى نمى‌تواند كرد.
خصوصا مسأله عنن وبر فرض تقديرى كه كسى ديگر تواند كرد آنچه به گوش آن ملاها رسيده اين است كه بعد از ثبوت عجز از مقاربت زنان مطلقا، وعدم رضاى زوجه به زوجيت آن مرد، ومرافعه بردن به سوى حاكم باشرايط، آن حاكم شرع او را از حين مرافعه مهلت بدهد تا يك سال تمام.
وبعد از تمام شدن يك سال زوجه مسلط بر فسخ مى‌شود.
بتفصيلى كه در محل خود مذكور است.
بنابر آنچه در صورت سؤال نوشته شده است از حين مرافعه تا حين فسخ وبه خانه پدر رفتن، ده ماه گذشته است.
بر فرض صحت مرافعه اين فسخ قبل از تمام شدن سال چه معنى دارد.
پس بنا على هذا هنوز زوجه در حباله زوجيت زوج سابق بوده است كه زوج متوفى شده.
ونكاح ثانى در عده وفات شده ونكاح فاسد است.
و هر گاه طرفين عالم به عده وحرمت نكاح بوده اند به مجرد عقد حرام ابدى است.
واگر دخول واقع شده است