جامع الشتات-ج4-ص131
طعام بدهند كه با عيال خود به مصرف برسانند.
ومقدار طبخ برنج هشت من تبريز باشد.
ودر ماه مبارك رمضان سى نفر را ومصرف ديگر اينكه از حين وفات واقف الى انقضاء ده سال در هر سالى يك ساله صوم وصلات از براى واقف استيجار نمايند به انضمام نماز آيات.
وآنچه از مداخل در مدت ده سال فاضل آيد از مصارف مقرره، وبعد از مدت ده سال مزبور متولى هر يك از طبقات (به) مصارف خيرات جاريات باقيات صالحات ووجوه قربات وهر چيزى كه خير وصلاح واقف ومنشأ اجر اخروى باشد به جهت واقف، برسانند.
وچون واقف مدتى مشغول داد وستد ديوان بود، متولى هر طبقه از مداخل موقوفات (مهما امكن) به مصارف رد مظالم وابراء ذمهء واقف رساند.
وزياده از سه سال اجاره ندهند.
وشرط نموده واقف كه منافع چهار دانگ طاحونهء مزبوره را از حين وفات واقف الى انقضاء دوازده سال تمام، متولى تسليمزوجه هاى واقف نمايد على السويه بالتمام.
وبعد از آن بر نهج مقرر به اولاد رساند.
و در سال اول وفات پانزده تومان مداخل اين چهار دانگ را به سه نفر صباياى او بدهند.
وشرط نمود واقف كه توليت مجموع مزرعه وطاحونه مادام الحيات با خود واقف باشد، وبعد از او با اكبر اولاد او كه عمرو نام است.
وبعد از او با اكبر و ارشد اولاد عمرو.
وبعد از انقراض اولاد او به ساير اولاد ذكور.
وبعد از انقراض آ نها به عالم متقى.
وشرط كرده واقف كه مادام الحيات نه عشر ونيم از مداخل جميع مزرعه وطاحونه از باب حق توليت از براى خودش باشد.
ونيم عشر ديگر به اولاد ومصارف مفصله برسد.
وبعد وفات او نيم عشر حق التوليه باشد از براى متوليان ساير طبقات.
اين حاصل اختصار وقفنامه است.
واما سجلى كه آن مجتهد نوشته است، اين است كه (بعد اعتراف الواقف المؤيد دام عزه صريحا بحذافير المسند اليه متنا وهامشا لدى وقعت الصيغة الشرعية على النهج المسطور، والاقباض والقبض بين يدى، وقد اشترط في ضمن العقد خروج وجه استيجار القربات ورد مظالم العباد الى مأتى تومان عن منافع الحصة المشترطة لمصارف الوصايا المحررة خلاصا عن الشبهة).
اين هم آخر سجلى است كه آن مجتهد نوشته.