جامع الشتات-ج2-ص474
صغير را كمتر از يكى از عيال‌هاى خود كه بر وزن او باشد حساب كند.
و به هر حال با وجود ملاحظهء مصلحت هر گاه مخلوط كردن اصلح است، مخلوط كند.
و هر گاه جدا كردن اصلح است جدا كند.
و در صورتى كه مخلوط كرد و ضبط تفاوت خوراك را نتواند كرد و فرق واضحى ما بين او و عيال او نباشد، جايز است كه او را مثل يكى از عيال خود محسوب دارد.
اگر چه افضل اين است كه بر او كمتر از عيال خود محسوب دارد.
و اين كه گفتيم در مثل نان خوردن است (چنانكه در مسئله پيش گفتيم).
و اما لباس و تفاوت انواع ماكولات پس در آنجا البته بايد حساب مال صغير را نگاه دارد.
211 – سوال: آيا كسى كه ولى صغار و قيم به امر آنها است، مستحق چيزى هست از مال آنها؟ و حلال است از براى او اخذ اجرت يا نه؟ -؟ و تا چه مقدار جايز است؟.
جواب: در اين مسئله خلاف است.
بعضى گفته‌اند كه مستحق اجرة المثل است مطلقا، و اين مذهب شيخ است در موضعى از نهايه، و علامه در قواعد و همچنين در مختلف و در تذكره و ارشاد و محقق در شرايع و نافع و فخر المحققين در ايضاح.
و مذهب ابن جنيد نيز اين است و لكن با شرط فقر، و همچنين شهيد در لمعه.
و اين ظاهر دروس است، و محقق اردبيلى (ره) در ” آيات الاحكام “.
و بعضى گفته‌اند مستحق قدر كفايت و حاجت او است هر گاه فقير باشد، و غنى چيزى مستحق نيست.
و اين مذهب شيخ است در موضعى از نهايه، و ابن ادريس.
و بعضى گفته‌اند مستحق اقل امرين است از اجرة المثل و مقدار كفايت، و اين قول شيخ است در مبسوط و خلاف و تبيان.
و از فخر المحققين ظاهر مى‌شود كه احد قولين شيخ در نهايه كه عمل به كفايت است مقيد به فقر نيست.
و همچنين از شهيد در شرح ظاهر مى‌شود كه قولى هست به اختيار كفايت مطلقا، و خود اختيار قول ديگركرده و آن اين است كه اقل امرين را مى‌گيرد، به شرط فقر لا غير.
و اين كلام مقداد است در كنز العرفان.
و اختلاف در مسئله به خاطر اختلاف اخبار و فهم آيات قرآنى است.
و ارجح در