جامع الشتات-ج2-ص472
جايز است حجر.
و بعد حجر حصهء غايب را هم بايد بر آورد كرد، و حاكم نگاه مى‌دارد از براى او تا بيايد.
209 – سوال: هر گاه چند نفر صغير باشند كه اموال آنها مخلوط است، و ولى متوجه انفاق آنها است از مال خودشان.
آيا تكليف ولى در نفقه و كسوهء ايشان چه چيز است؟ حسابنان آنها و خرج آنها را چگونه نگاه دارد كه زياد و كم نشود؟ جواب: لباس آنها تفاوت دارد.
بايد بزرگى و كوچكى [ را ] منظور داشت.
و همچنين در نوع لباس از ابريشم و پنبه و كتان تا مال كوچك ضايع نشود.
و در خوراك جايز است تسويه آنها در حساب نفقه.
چنانكه علامه در تحرير تصريح به آن كرده.
و ظاهر تذكره هم اين است.
و دليل مسئله در ملاحظهء مدارك، معلوم است.
چون گاه است كه مثلا رخت صغير بزرگ چهار زرع كرباس مى‌خواهد و از كوچك دو زرع.
و همچنين بعضى ابريشمى مى‌پوشند و بعضى ريسمانى.
واما در خوراك پس ظاهر اين است كه دليل آن خصوص روايت ابى الصباح كنانى است كه در آخر آن مذكور است ” قلت: ارايت ان كانوا يتامى صغارا و كبارا و بعضهم اعلى كسوة من بعض و بعضهم آكل من بعض، و مالهم جميعا (؟) فقال: اما الكسوة فعلى كل انسان منهم ثمن كسوته.
و اما الطعام فاجعلوه، جميعا.
فان الصغير يوشك ان يا كل مثل الكبير ” 1 و علاوه در تذكره به اين جهت استدلال كرده و هر چند در سند آن محمد بن فضيل 2 هست و لكن علامه در مختلف مكرر تصريح كرده ” حديثى را كه محمد بن فضيل از ابى الصباح روايت كرده و مضمون آن هم موافق نفى عسر و حرج است “.
ودر تذكره كه كتاب ” نقل خلاف ” است خلافى هم نقل نكرده.
وابن ادريس نيز در سراير تصريح كرده است به
1: وسائل: ابواب ما يكتسب به، باب 73 ح 1.
توضيح: صدر حديث مذكور تحت شماره 3 باب 72 وارد شده است.
2: حدود هشت نفر به نام ” محمد بن فضيل ” در منابع رجالى ياد شده‌اند كه تنها ” محمد بن فضيل بن غزوان الضبيى ” توثيق شده است كه از اصحاب امام صادق (ع) است و آنكه در حديث ما اسمش آمده از متأخرين اصحاب است كه مرحوم كلينى تنها با دو واسطه از او روايت مى‌كند (