جامع الشتات-ج1-ص392
است كه آن هم اشاره است به اين.
وايمن مى‌شود از فتان، يعنى از شر ملك عذاب قبر، ايمن مى‌شود.
و در قاموس تفسير كرده است ” فتان ” را، به نكيرين، وشايد فتان هم غير اينها باشد.
و در حديث ديگر هست كه از رسول خدا (ص) سؤال كردند كه: ما بال الشهيد لايفتن في قبره؟ فقال كفى بالبارقة فوق رأسه فتنة.
يعنى از آن حضرت سؤال كردند كه چه مى‌شود شهيد را وچگونه است كه در قبر، عذاب نمى‌شود؟ پس حضرت فرمود كه كافى است او را فتنه برق شمشير در بالاى سر او.
وفتنه در لغت به معنى عذاب آمده است.
وافضل رباط، در جايى است كه خوف در آن، بيشتر باشد واهتمام در امر عدو در آنجا بيشتر باشد.
واقل رباط، سه روز است واكثر آن چهل روز است وهمين كه از چهل روز گذشت پس آن به جهاد (2) محسوب است وثواب جهاد دارد، چنانكه در حسنه زراره ومحمد بن مسلم وارد شده است.
وهر كس عاجز باشد از رباط، اسب خود را در آنجا بندد ويا غلام خود را در آنجا بدارد، يا اعانت كند كسانى را كه مرابطند، تا ثواب آن را در يابد.
474 – سؤال: در صورتى كه اهالى بلاد واقعه در ثغور از عهده صيانت مسلمين و دفع مشركين بر نيابند اهل بلاد بعيده آن ثغور را (بقدر القوة والاستطاعة من حيث المال والبدن مع احتمال حصول الدفع والطرد) اعانت ايشان واجب است يا نه؟ جواب: سابق معلوم شد وكيفيت وجوب دفاع بر اقرب فالاقرب، هر چند به اعانت مالى باشد، هر گاه خود نتواند بنفسه برود، يا اجيرى بگيرد كه بر او دفاع واجب نباشد يا به مال اعانت مدافعين بكند، هرگاه محتاج باشند.
475 – سؤال: چون مجاهده با اين طايفه منحوسه، موقوف بر تعليم وتعلم انداختن توپ وتفنگ وساير آلات وادوات حربيه كفره است، تعليم وتعلم جايز ومباح است يا نه؟ ومع الجواز، اجبار بر تسليم وتعلم از باب مقدمه واجب، واجب است يا نهجواب: اصل معرفت اسب تاختن و تير انداختن جايز ومشروع است و همچنين
1: وسائل: ج 11 ص 19، ابواب جهاد العدو باب 6 ح 1 (