جامع الشتات-ج1-ص391
في سبيل الله همچنين باشد، چنانكه جماعتى قايل به آن شده‌اند وبه هر حال، سقوط غسل وكفن مشروط است به اينكه مسلمانان در معركه، او را ادراك كنند، در حالى كه رمق به او باقى نباشد واگر زنده باشد وبعد بميرد ساقط نمى‌شود.
وبنابر قول كهوجوب غسل وكفن، هرگاه تأخير، منشأ تضييع ميت مى‌شود او را تيمم بدهند بدل از غسل ودفن كنند بدون كفن، هرگاه تأخير در كفن هم موجب تضييع مى‌شود.
473 – سؤال: در ايام غيبت امام (ع) حكم مرابطه در ثغور باقى است يا نه؟ و حداقل مرابطه وثواب مرابطه را بيان فرمايند كه موجب ميل وتحريص مسلمين باشد بر تحصيل مرابطه وحفظ ثغور اسلام.
جواب: بلى مرابطه در زمان غيبت امام هم مستحب است، چون متضمن جهاد نيست كه اذن امام در آن شرط باشد، بلكه مراد از آن، اين است كه در ثغور يعنى سر حدى كه راه كفار است به بلاد اسلام، آنجا باشند وپاسبانى كنند وبا خبر باشند كه هر گاه كفار، حركتى كنند به سمت بلاد اسلام، مسلمانان را با خبر كنند كه مهياى قتال ودفاع آنها شوند، بلى اگر كفار بر آنها تنگ كنند قتال واجب مى‌شود به قصد دفاع و در فضيلت رباط، اخبار بسيار هست، از جمله آنها حديثى است كه علامه (ره) در تحرير؟ از رسول خدا (ص) روايت كرده ” قال رسول الله (ص) رباط ليلة في سبيل الله خير من صيام شهر وقيامه فان مات جرى عليه عمله الذى كان يعمله وجرى عليه رزقه وامن الفتان (1) ” يعنى فرمود رسول خدا (ص) كه رباط يك شب در راه خدا بهتر است از روزه ونماز يك ماه.
پس اگر بميرد آن شخص، جارى مى‌شود بر او عملى كه در دنيا مى‌كرد، يعنى در حال موت او هم ثواب اعمالى كه مى‌كرد مستمر است وگويا زنده است وعبادت مى‌كند وجارى مى‌شود بر او روزى او.
وشايد مراد اين است كه محسوب است از جمله كسانى كه كشته شده‌اند در راه خدا وزنده‌اند وروزى مى‌خورند نزد پرودگار خود، چنانكه آيه شريفه: ” ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون “.
در بعض فقرات ادعيه هست: ” اللهم اجعلنى من الا حياء المرزوقين ” وظاهر اين
1: كنز العمال: ج 2 ص 253 (