جامع الشتات-ج1-ص384
مى‌نمايند عاصى ومعاقب اخروى هستند يا نه؟ جواب: اين هم از اعظم انواع معروف است وترك آن از اعظم انواع منكر، وجايز است (بلكه واجب است مؤكدا) بر كسى كه جامع شرايط امر به معروف ونهى از منكر باشد عمل به آن.
467 – سؤال: آيا در اين صورت مرقوم، مؤمنين اموال خود را كه صرف مستحبات مى‌نمايند، بر دفع كفره اگر صرف نمايند اولى است يا اين هم با ساير مستحبات مساوى است در ثواب اخروى؟ بيان فرمايند كه عموم مؤمنين بر اكثر ثوابا، مال خود را صرف نمايند.
جواب: اگر ممكن نباشد قتال ودفاع الا به صرف مال، پس شكى در وجوب آن نيست وهيچ مستحبى مزاحم آن نمى‌تواند شد واگر كفايت مهم بدون آن حاصل مى‌شود، پس آن هم، يكى از مستحبات خواهد بود وحكم به اينكه ثواب آن بيش از ساير مستحبات باشد، مشكل است، بلكه از احاديث ائمه اطهار ظاهر مى‌شود كه بعضى‌از مستحبات، ثواب آن بيش از ثواب به كار بردن هزار اسب است در راه جهاد خدا.
مثل قضاى حاجت مؤمن وسعى در حاجت مؤمن و بنابر اين، پس آن احاديثى كه پيش ذكر كردم كه دلالت داشت كه عمل نيكى بالاتر از كشته شدن در راه خدا نيست محمول است بر جهاد واجب وآنچه در اين اخبار است بر آنكه من به الكفايه باشد با وجودى كه آنها در كشته شدن وارد شده واينها در مباشرت واعانت امور قتال.
(1) 468 – سؤال: منافع اراضى خراجيه وحصة السلطان از مزارع واملاك را به اذن مجتهد اخذ وبه مصرف مجاهده ومدافعه كذايى مى‌توان رسانيد؟ در صورت اخذ اين وجه از مسلمين وبه اين مصرف رساندن شغل ذمگى دارد يا نه؟
1: توضيح: حاصل اين فتوى اين است: تامين نيازهاى اين جنگ واجب است بنابراين جائى براى صرف مستحبات نمى‌ماند زيرا اگر باز نيازهائى باقى مانده باز تامين آنها واجب است واگر نيازى باقى نباشد يعنى ” ما به الكفايه ” حاصل شده باشد، در اين صورت معلوم نيست كه بگوئيم به جاى ساير مستحبات نيز به امور جنگ بپردازيد.