جامع الشتات-ج1-ص123
را هم به رفتن ضم مى‌كند يا نه؟ جواب: اظهر اين است كه عدم قصد اقامه كافى است وقصد عدم اقامه ضرور نيست ولكن احوط است واظهر ضم ذهاب است به اياب و در روزه احتياط كند وقضا كند وجوبا.
283: سؤال: هر گاه كسى بسيار شك كند در نماز استيجار يا نمازى كه احتياطا قضا مى‌كند حكم آن به نماز فريضه يوميه خودش سرايت مى‌كند يا نه؟ جواب: اظهر اين است كه حكم كثير الشك جارى است در آنچه شك در آن بسيارمى‌كند وسرايت به غير آن نمى‌كند، حتى اينكه هر گاه كسى در قرائت مثلا بسيار شك مى‌كند نه در ساير اجزاى نماز، همان در قرائت بنا را بر عدم اعتنا به شك مى‌گذارد نه در ساير اجزاء.
284: سؤال: هر گاه كسى اذكار وادعيه نماز را سهوا يا غفلتا غلط بخواند آيا سجده سهو بايد بكند يا نه؟ و همچنين هر گاه اجزاى سوره را غلط بخواند يا در سوره كلمه‌اى سهوا زياد كند به گمان اينكه اين از قرآن است سجده سهو بايد بكند يا نه؟ جواب: سجده سهو براى هر زياد وكم كردن سهوا، خوب است، ولكن اظهر اين است كه واجب نيست الا در چهار موضع، يكى تكلم سهوا يكى سلام بى موقع سهوا و يكى فراموش كردن تشهد ويكى شك در ميان چهار وپنج بعد از اكمال سجدتين ودر فراموش كردن يك سجده هم، كمال تأكيد دارد ونزديك به وجوب است.
285: سؤال: در حالت قرائت كسى شك كند كه آيا تشهد اين ركعت دوم را نخوانده‌ام يا يك سجده از اين ركعت به جا نياورده‌ام ومى‌داند كه احدهما شده است، چه كند؟ جواب: احوط اين است كه بنشيند وهر دو را به جا آورد وبرخيزد ودر كتاب ” جواب و (1) سؤال ” دوم، تحقيق آن شده.
1: كتاب ” السؤال والجواب ” يا: جواب وسؤال، همين كتاب است كه جامع الشتات ناميده مى‌شود.
مرحوم ميرزا ابتدا كتابى را تحت اين عنوان نوشته سپس سؤال وجواب هاى زيادى در دفتر كارش جمع مى‌گردد.