جامع الشتات-ج1-ص118
265 – سؤال: با بافته ابريشمين كه متعارف است به قبا [ در ] پيش سينه وسر دست مى‌دوزند، نماز مى‌توان كرد يا نه؟ جواب: مضايقه نمى‌كنيم.
266 – سؤال: با شمشير واسباب واسلحه كه ته غلاف وزينت آنها، مطلا به طلا شده باشد نماز مى توان نمود يا نه؟ جواب: حكم به بطلان نمى‌كنيم.
267 – سؤال: با چكمه بلغار (1)، نماز مى‌توان نمود يا نه؟ جواب: مضايقه ندارم.
268 – سؤال: با خنجرى كه دسته‌اش از شيرماهى باشد نماز مى‌توان نمود يا نه؟ جواب: با آن، نماز نمى‌كنم واظهر عدم جواز است.
269 – سؤال: با ساعتر كه قاب آن، كشف (2) باشد نماز مى‌توان كرد يا نه؟ جواب: اين هم مثل سابق است.
270 – سؤال: وقت نماز واجب، نوافلى كه وارد شده مى‌توان نافله ديگر نمود يا نه؟ مثل اينكه در ميان نماز مغرب وعشا نماز هديه به جهت اموات يا نماز استيجارى مى‌توان كرد؟ جواب: اظهر جواز است.
271 – سؤال: با جلد خز نماز مى‌توان نمود يا نه؟ جواب: بلى، مى‌توان كرد.
272 – سؤال: اليجه (3) وقصبى (4) كه قدرى از سركارى آن را حرير مى‌بافند وآن
1: بلغار: چرم رنگين خوشبو.
2: كشف: كشو: روكش: روكش طلائى.
3: اليجه: الاجه: آلاجا: (تركى، به معناى ابلق: ابلقى): پارچه راه راهى كه با دست مى‌بافتند واز آن بالاپوش درست مى‌كردند.
4: قصب: پارچه نرمى كه از كتان خاص مى‌بافتند.
گويا از پوكه نرم توى لوله‌هاى نى (نى: قصب) بدان مخلوطمى‌كرده‌اند.