جامع الشتات-ج1-ص117
ووقت اشتغال فراموش نمايد ونماز اداء يا قضاى خود يا استيجارى بكند، بعد از نماز به خاطرش بيايد، چه صورت دارد؟ جواب: اعاده كند، خواه در وقت باشد يا خارج وخواه نماز خود باشد يا استيجارى.
263 – سؤال: اگر كسى در نماز خود يا استيجارى، تكبيرات مستحبه نماز را در غير محلش بگويد، مثلا تكبير ركوع را در حالت هوى به ركوع وتكبير سجود را پيش ازطمانينه بگويد، نمازش صحيح است يا نه؟ وآثم است يا نه؟ جواب: هر گاه به قصد اين كرده كه محل اين تكبيرات در اين اوقات است شرعا و مقصر است در اخذ مسائل، ظاهر اين است كه نماز او باطل باشد وآثم باشد، واگر غافل بالمره بوده وبه اين سبب در صدد تحقيق واخذ مسئله برنيامده، آثم نيست و وجوب اعاده هم معلوم نيست، بلى در نماز استيجارى اشكال است، چون بايد در عقد اجاره، منفعت معين ومعلوم باشد در نزد طرفين وظاهر حال مستأجر (درصورتى كه اعتماد به مصداق عرفى متشرعه ” صحيح ” كرده واطلاق كرده) هم منصرف مى‌شود به صحيح نفس الامرى وآنچه غير آن شده باطل است ومستحق اجرت نيست.
264 – سؤال: ظلمه كه در رخوت (1) وفروش (2) مغصوب، نماز مى‌كنند قضاى نماز بر خود يا بر ورثه ايشان لازم است كه بجا آورند؟ وآيا به علاوه وجوب قضا، رد وانكار بر شارع است؟ وبه اين سبب در حكم منكرين ضرورى دين مى‌شوند يا نه؟ بيان فرمايند.
جواب: بلى نماز در جامه وفرش غصبى عمدا موجب قضاى نماز است بر آن شخص، وقضاى نمازهاى چنينى بعد از فوت آن شخص، مشهور آن است كه بر پسر بزرگ لازم است ووجوب آن بر او مطلقا بر حقير واضح نيست، ولكن هر گاه وصيت كرده باشد، از ثلث مال او استيجار كنند.
و هر گاه نكرده، اگر وراث، احسانى به پدر خود بكنند واز براى او استيجار كنند كمال احتياط كرده‌اند.
وآن شخص به مجرد همين، داخل منكر ضرورى دين نمى‌شود.
1 و 2: رخوت جمع رخت وفروش جمع فرش كه البته در اولى ناصحيح مى‌باشد.