جامع الشتات-ج1-ص113
شرايط احكام ضروريه نماز و روزه را هيچ نمى‌دانسته، آيا در صورت مزبوره بر ولد مزبور واجب اقت كه نماز و روزه پدر را قضا نمايد تا هنگام برائت ذمه، اصالتا ونيابتا يا نه؟ جواب: هر چند مشهور علما، واجب مى‌دانند قضاى هر نماز و روزه [ را ] كه از پدر، فوت شده باشد و ظاهر اين است كه آنچه بر وجه غير صحيح به عمل آمده به منزله فوت است، ولكن اظهر در نزد حقير، وجوب همان عبادتى است كه به سبب عذرى فوت شده باشد مثل مرض و سفر وامثال آن، ح البته ابراء ذمه والد، امرى است مرغوب ومطلوب، لكن وجوب اين معلوم نيست در هر عبادتى.
254 – سؤال: هرگاه مصلى شك نمايد در ركعت آخر نماز ظهر و ركعت اول نماز عصر وندغند كه ركعت مزبوره از آخر نماز ظهر است يا از اول نماز عصر، چه كند؟ جواب: بنا را به ظهر گذارد وبعد عصر را بكند.
255 – سؤال: هرگاه شك واقع شود فيما بين ركعت آخر نماز مغرب و ركعت اول نماز عشا يا فيمابين ركعت آخر يكى از فرايض وركعت اول يكى از نوافل چه كند؟ جواب: در همه اينها بنا را بر اول بگذارد وتمام كند وشروع در ثانى كند.
وتوهم اينكه اين داخل در شك در ركعات مغرب باشد، بى وجه است.
256: سؤال: هرگاه تشهد ركعت آخر، از فرايض سهو شود و بعد از سلام، به خاطرش آيد، در صورت منافى، بعد از سلام و عدم منافى، هر دو صورت را بيان فرمايند.
جواب: هرگاه منافى به عمل نيامده به خاطرش آيد، تشهد را به عنوان قضا بجا آورد وسجده سهو هم از براى سهو تشهد بكند، و همچنين هرگاه منافى به عملآمده واگر حدث به عمل آمده، احوط اين است كه وضو بسازد وقضا كند.
257: سؤال: هر گاه قبل از ركوع به خاطر آورد كه دو سجده در نماز ترك شده است، نهايت نمى‌داند كه از كدام ركعت است يا اين كه دو سجده مذكوره از دو ركعت ترك شده، است يا از يك ركعت؟ جواب: هر گاه يقين كند كه دو سجده با هم فوت شده از يك ركعت، ولكن نداند كه از ركعت اولى فوت شده يا از ركعت ثانيه، ظاهر اين است كه بنابر اين گذارد كه از