جامع الشتات-ج1-ص111
يوميه وروزه ماه رمضان آن شخص منوب عنه مى‌شود؟ جواب: ظاهر در عرف ما انصراف به يوميه ورمضان است وچگونه احتمالغير يوميه بدهد وحال آنكه جهالت دارد واجاره به آن سبب، باطل است.
244 – سؤال: هر گاه ضرور باشد تعيين ونكرده باشد وآن لفظ در نزد اجير منصرف به نمازهاى يوميه وروزه‌هاى ماه رمضان آن شخص منوب عنه، شده باشد و ملتفت به اينكه شايد غير اينها بوده باشد، نشده باشد، آيا اعاده ضرور است؟ جواب: نه، ضرور نيست.
245 – سؤال: هر گاه نداند كه اين قضاى نمازها وروزه‌ها، يقينا در ذمه آن شخص منوب عنه است يا احتياط است، آيا همين كه قصد كرد اجير، كه اين نماز يا روزه كذائى را مى‌كنم نيابة عنه وتقربا له الى الله، كافى است يا محتاج به تعيين است؟ جواب: بلى، كافى است: عما في الذمه قربة الى الله.
246 – سؤال: هرگاه اكبر اولاد مذكور، عصيانا قضاى فوايت پدر را نكند بر اولاد ديگرش واجب مى‌شود قضا، يا نه؟ جواب: نه، واجب نمى‌شود.
247 – سؤال: ساق جوراب را هرگاه بلند باشد به قدرى كه ضرور است، ولكن در حين نماز پايين بيايد مضر است يا نه؟: مبطل بودن معلوم نيست (1)، ولكن بالا باشد.
248 – سؤال: با جورابى كه ساق پاى را نگيرد سهوا، هرگاه كسى نماز كند محتاج به اعاده هست يا نه؟ جواب: وجوب، معلوم نيست (2).
249 – سؤال: هرگاه در نماز، كلمه‌اى صحيح واقع نشد، دلحين اعاده آن كلمه، هر كلمه‌اى پيش‌تر از سابق اعاده شود مضر است يا نه؟ جواب: مضر نيست.
1 و 2: به توضيحى كه در ذيل مسئله شماره 211 در ارتباط با مسئله شماره 171 داده شده مراجعه شود.