جامع الشتات-ج1-ص110
واضح است، و همچنين در شبانگاه خصوصا در سحر وخصوصا در سجود، پس دعا كردن به چهل مؤمن قبل از دعا براى خود، خوب است.
خواهد در قنوت وتر بكند وخواهد در سجده آخر نماز شب بكند وخواهد بعد از فراغ از نماز شب به سجده رود ودر سجود هم دعا كند، همه خوب است، ولكن چون از بعضى از اخبار بر مى‌آيد كه اسم پدران مؤمن را بردن در دعا خوب است، بهتر آن است كه در اينجا هم اسم پدرهاى آنها را همبگويد واگر نداند اكتفا به اسم خود او بكند وچون اسمها بعضى عجمى وبعضى مركب مزجى، مثل محمد على ومحمد حسين وعلى اكبر وامثال اينها است وبعضى منصرف و بعضى غير منصرف، وصحيح خواندن دعا، ضرور است ودانستن حركات اعراب وبنا مشكل است (خصوصا به جهت عوام الناس) پس بهتر اين است كه اين اسمها را بعد از نماز بگويد كه مبادا غلط بگويد ولفظ غلط در بين نماز، موجب خدشه مى‌شود در نماز وبسا هست كه نماز به سبب آن، باطل مى‌شود، پس بعد از فراغ نماز شب، به سجده رود ودعا كند ودر همان سجده شكر هم مى‌تواند كرد.
241 – سؤال: شخصى در سجده است ودر اين سجده شك مى‌كند كه آيا اين سجده كه در اويم، اول است يا دوم يا سوم، چه صورت دارد؟ جواب: بنا را مى‌گذارد كه سجده اول است.
242 – سؤال: در اذان واقامه نماز استيجارى، هر گاه نيت نيابت بالاستقلال نشود ضرر دارد يا ندارد و همچنين باقى اجزاء نماز نيابتى ونماز احتياط آن، يعنى مطلقا منظور ندارد كه اين اذان از مقدمات نمازى است كه به نيابت فلان مى‌كنم، يا اين نماز احتياطى است كه ناشى شده از شكى كه از نمازى كه به نيابت فلان كرده‌ام حاصل شده؟ جواب: صورتى ندارد ومجزى نيست ومسقط تكليف نيست.
243 – سؤال: هر گاه كسى، شخصى را اجير كند كه مثلا يك سال يا دو سال نماز وروزه از براى كسى بكند قضاء، آيا ضرور است كه معين بكند كه اين نماز چه نمازى است وصوم چه صومى؟ يا ضرور نيست تعيين، وهمان لفظ منصرف به نماز