جامع الشتات-ج1-ص109
آبائهم الا ولم يسئل الله تعالى شيئا الا اعطاه (1).
وابن فهد (ره) در كتاب عدة الداعى روايت كرده است از ابن ابى عمير از هشام بنقغل م عن ابى عبد الله (ع): قال من قدم اربعين من المؤمنين ثم دعى استجيب له (2).
بعد از آن گفته است: ويتاكد بعد الفراغ من صلوة الليل ان يقول و هو ساجد: اللهم رب الفجر و الليالى العشر والشفع والوتر والليل اذا يسر ورب كل شىء واله كل شى ومليك كل شئ صل على محمد وآله وافعل بى وبفلان وفلان ما انت اهله ولا تفعل بنا ما نحن اهله.
ودر حديث كفعمى دلالت بر اينكه در قنوت وتر باشد ندارد، بلكه بخصوص نماز شب هم دلالت ندارد، بلى عبارت ابن فهد، اشعارى دارد به وجود حديثى در دعا كردنبراى چهل مؤمن بعد از نماز شب در حال سجود.
ومضمون دعا هم اشعارى دارد.
وآخوند ملا محمد باقر مجلسى (ره) در كتاب بحار فرموده: واما الدعا لاربعين من المؤمنين في خصوص قنوت الوتر فلم اره في رواية ولعلهم اخذوه من العمومات الواردة في ذالك كما يؤمى اليه كلامهم نعم ورد في بعض الروايات في السجود بعد صلوة الليل كما امروا في سجدة في صلوة الليل.
واما دعا از براى برادران به عنوان عموم، پس آن فوق حد احصى است وثواب آن بيش از آن اقت كه در حيطه تقريل در آيد، حتى اينكه در روايت مئاوية بن وهب، مذكور است كه دعايى كه از براى برادران بكنى حق تعالى هزار هزار برابر آن را به تو عطا مىكند (3).
وحاصل كلام اينكه دعا كردن از براى مؤمنين ومؤمتغت از جمله قطعيات است كه خوب است.
و اينكه چهل نفر را لا اقل دعا كنند آن نيز از فتاوى علما ودلالت بعضى اخبار ظاهر مىشود و همچنين قنوت وتر از مقامات استجابت دعاست، هم از اخبار و هم از اقوال علما واضح است.
و همچنين تقدم برادران مؤمن واختيار آنها بر خود و كثرت نفع آن، هم از اخبار
1: وسائل: ج 5 ص 281 باب 41، ابواب بقية الصلوات المندوبه، ح 1 2: وسائل: ج 2 ص 1154، ابواب الدعا، باب 45 ح 1 و 2 وحديث هاى 3 و 4 نيز همان مضمون را دارند.
3: وسائل: ج 4 ص 1149، ابواب الدعا، باب 42 ح 5.