جامع الشتات-ج1-ص24
بر آن جارى كنند سه مرتبه وغساله آن كه در ته تنور جمع مى‌شود بعد از آن، گل را اگر خواهند بيرون بياورند به نحوى كه به تنور بر نخورد.
46 – سؤال: در بدن انسان، گويا بالذات دهنيه وچربى كه هست، خصوصا در حشفه به تطهير و وضو و غسل مضر است يا نه؟ جواب: مضر نيست.
47 – سؤال: هر گاه به جراحت كسى پيش از قطع شدن خون وتطهير خون، خاكى يادوايى بريزند وقت تطهير ووضو وغسل هر گاه ازاله آن بدون جرح وخون آمدن ممكن نباشد آيا از بالاى آن آب بريزد پاك مى‌شود و وضو وغسل درست است يا بايد جراحت را جديد نمود؟ -؟ جواب: هر گاه آن خاك يا دوا با خون، جوشيده و متداخل شده تطهير آن صورتى ندارد.
پس اگر ممكن باشد بدون جرحى ازاله آن در حمام يا آب گرم كه ضررى نرسد، ازاله كند و تطهير كند و اگر ممكن نشود بدون ضرر، بر روى آن چيزى بچسباند كه پاك باشد وجبيره كند و هر گاه جبيره هم ممكن نباشد تيمم كند.
48 – سؤال: هر گاه سوزنى مثلا يا خارى به بدن برخورد و به گوشت يا پوست فرو رود وآن را بيرون كشد.
آيا سوراخ جاى آن در حكم باطن است يا ظاهر كه بايد به آنجا باز به سوزن آب غسل و وضو رابرساند، و هر گاه خار كذا در آنجا بشكند وقدرى از آن در آنجا بماند بيرون آوردن لازم است يا نه؟ جواب: اين سئوالات علامت وسواس است.
امثال چنين سوراخها باطن وظاهرى در آن معتبر نيست.
همان ظاهر را بشويد كافى است و در آن كاوش نكند وبيرون آوردن خار ضرور نيست وبدون آن هم وضو وغسل صحيح است.
49 – سؤال: هر گاه شخصى در جايى از بدنش كه به چشم ديده نمى‌شود مظنه جراحتى داشته ودست بر آن موضع گذاشته، خون آلود بيند يا اخبارش نمايند كه يقين به نجاست آن موضع به هم رساند، آيا يقين به قطع خون آن موضع به چه نحو به هم رساند؟ باز به دست گذاشتن وبى خون ديدن يا به اخباج يك طفلى يا يك زن يا بيشتر يا عدلين بايد يا