جامع الشتات-ج1-ص23
41 – سؤال: هر گاه آب مذى مرد و زن به رخت يا بدن ديگرى برسد تطهير لازم است يا نه؟ -؟ جواب: نجس نيست وتطهير لازم نيست.
42 – سؤال: هر گاه زن و مرد، زبان يا لب يكديگر را بمكند، لب را از آب دهان همديگر، تطهير نمايند يا نه؟ و آب دهان همديگر را فرو برند جايز است يا نه؟ -؟ جواب: آب دهان مرد و زن هر دو پاك است و مكيدن و خوردن آن از براى هر يك از آنها از لب و زبان و دهان ديگرى جايز است و هيچ وجه كراهت و ناخوشى ندارد.
چه جاى نجاست ولزوم تطهير؟! 43 – سؤال: هر گاه به اعتبار قبض بودن وجود در حال نعوظ از مخرج بول آبى بهرنگ منى كه اندك غلظت داشته باشد بيرون آيد غسل دارد يا نه؟ جواب: اين آب را ” ودى ” مى‌گويند – به دال مهمله – وآن موجب غسل نيست، بلكه موجب وضو هم نيست.
هر گاه بعد از استبراء واستنجاء بيايد.
ودر وقت پاك است واحتياج به تطهير هم نيست.
44 – سؤال: ته ابريق يا ظرف ديگر كه در موضع نجس گذاشته شده، آيا به فرو بردن در آب كر يا جارى پاك مى‌شود يا بايد بعد از خشك شدن فرو برد؟ جواب: مثل آفتابه مس ومفرغ وامثال آن به مجرد فرو بردن در آب كر يا جارى با زوال عين نجاست پاك مى‌شود و هم چنين مثل كوزه ولوليين هم هر گاه عين نجاست در آنها هيست ظاهر آن به فرو بردن در كر و جارى پاك مى‌شود واما هرگاه نجاست در اعمال آن نفوذ كرده باشد وخواهى اعماق آن هم پاك شود بايد آنقدر در آب بماند كه آب برسد به هرجا كه نجاست رسيده است و در اين صورت خشكانيدن در اول بهتج است، اما وجوب آن معلوم نيست.
45 – سؤال: تنور نجس شده را (به سوزاندن آتش در آن پاك مى‌شود يا) به آب تطهير بايد داد؟ جواب: به آتش پاك نمى‌شود، بلكه بايد به آب، تطهير كرد.
آب را با آفتابه يا ابريق