جامع الشتات-ج1-ص12
به عمل آمده است.
13 – سؤال: انقطاع استحاضه به چه چيز فهميده مى‌شود؟ ضعيفه‌اى مثلا ظهر خونى ديد، ديگر نديد تا مغرب حالا نماز مغرب وعشا را به يك وضو مى‌تواند بكند يا نه؟ و چه وقت بفهمد كه از استحاضه پاك شده است؟ جواب: واجب است استبراء از براى دانستن تكليف خود، چنانكه در حيض لازم است.
يعنى پنبه داخل مى‌كند و لمحه‌اى صبر مى‌كند هرگاه پاك بيرون آمد منقطع شده است والا پس اگر آلودگى قليلى است باز در حكم مستحاضه قليله است و اگر كثير است در حكم كثيره است وهكذا، ولكن بايد بر او ظاهر شود در صورت پاك بيرون آمدن پنبه، اينكه اين پاكى از راه انقطاع و برء است.
و اما هر گاه از قراين بر او ظاهر شود كه برء حاصل نشده وبه آن عود خواهد كرد باز خود را مستحاضه مى‌داند.
14 – سؤال: ضعيفه خونى ديد، يك دقيقه يا يك روز زياد و روز ديگر نديد، حالا احتمال دارد كه فردا يا دو روز ديگر ببيند.
حالا نماز و روزه را چه كند؟ برود و غسل كند و نماز كند، يا صبر كند كه ده روز بگذرد؟ جواب: هر گاه اين ضعيفه ” عادت مستقره ” دارد به حسب وقت و عدد هر دو، يا به حسب وقت تنها، به مجرد ديدن خون در ايام عادت، روزه را مى‌خورد و نماز را ترك مى‌كند، ديگر انتظار سه روز نمى‌كشد، و هر گاه پاك شود در روز اول يا روز دوم به مجرد همين، غسل نمى‌كند، به جهت آن كه در تحقق اقل حيض كافى است سه روز متوالى كه درهر روزى يك لمحه خون بيند هر چند باقى روز پاك باشد، و هرگاه ” مبتدئه ” باشد كه تا به حال حيض نديده است و همچنين ” مضطربه ” كه عادت خود را فراموش كرده، پس اينها بايد تا سه روز نشود، ترك نماز و روزه نكنند وعمل استحاضه بكنند.
هر چند در روز اول، پاكى از براى آنها حاصل نشود.
و در همه اقسام مبتدئه و مضطربه هرگاه در روز سوم هيچ خون نبيند البته ترك نماز و روزه نمى‌كند چون اقل حيض كمتر از سه روز متوالى نيست على الاظهر.
15 – سؤال: هر گاه كسى استحاضه قليله داشته، در صبح وضو ساخت و نماز كرد و