معنای هنر شیعی-ج1-ص177
به كلّى نگارههايى كه بر پارچههاى قرون اوّليه اسلامى و
به خصوص قرن چهارم ق ( آل بويه ) نقش شده است، اغلب ريشه
در قديمترين انديشهها و اسطورههاى ايرانى دارد. از آن جمله
نقش سيمرغ است كه شهرت آن در طول تاريخ اسطورهاى و ادبى ايران متجلى است.
تكه پارچهاى از ابريشم دورو مربوط به قرن چهارم ق ( آلبويه ) به دست آمده كه محلِّ بافت آن رى است و در موزه پارچه كلمبيا نگهدارى مىشود.
نقش اين پارچه عقابى با بالهاى گشوده و در حال حركت است كه درون قابى مربع شكل نقش و بر حاشيه اين قاب قسمتى از دعاى بعد از نماز حضرت جعفر طيّار، به خطِّ كوفى بافته شده است.
اين پارچه اَحيانا قسمتى از پارچههايى بوده است كه در كاوِشهاى پنهانى قرن گذشته رى به دست آمد. دبليو فريه در كتاب هنرهاى ايران مىنويسد: در اين كاوِش اجساد آدمى، تابوتهاى چوبى، منسوجاتى را آشكار ساختند. ابريشمينههاى ممتاز محتملا از آن منبع در سالهاى
بعد وارد بازار هنر مغربزمين گرديد. آنها عمدتآ مشتمل بودند
بر جامهها، كفنها، و زير طاقههاى بزرگ پارچه با نوشتههاى تدفينى و دينى، كه طبق شعائر شيعى ديلميان چون پوششى براى روى تابوت به كار مىرفت .[1]