معنای هنر شیعی-ج1-ص173
از شجاعت و مردانگى حضرت على علیه السلام و با ديد فراختر، تداوم باورهاى آيينى اديان گذشته دانست.
در تعاليم پيروان اهل حق، على علیه السلام مظهر خداست. در اينجا، على علیه السلام جاىگزين مهر مىگردد ( و شير يك نماد مهرى است ). ايرج بهرامى در اين باره مىنويسد: « همانگونه كه پس از آمدن اسلام به ايران، اندك شمارى از ايرانيان همچون زرتشتيان يا پيروان اديان ديگر از قبيل يهودى و مسيحى باقى ماندهاند، اين امكان وجود دارد كه برخى ديگر تا اندازهاى كيش بسيار كهن « مِهرپَرستى » را در شكلى كه با شكل آغازينش تفاوت دارد، نگه داشته باشند … مىتوان گفت اهل حقهاى امروزى همان مهرىهاى باستانى هستند، منتهى متأثّر از شرايط زمانى و مكانى … هر دو آيين دو شاخه از يك درخت در ريشه مشترك مىباشند .»[1]
در طراحى فرش ايران، گونهاى سمبليسم اسلامى ـ شيعى با ريشههاى عرفانى عميق حضور دارد و ارزشهاى زيبا شناختى در قالب طرح و نگارهها، با ويژگىهاى هنر تزيينى ناب مشاهده مىگردد. در اين هنر انتزاعى، نگارههاى اسليمى و گياهى و هندسى، جاى نقش انسان و موجودات ديگر را مىگيرد. اين طرحها مبيّن كثرت در وحدت است. در اين بافتها اسليمىها با پيچش خاصِّ خود، همه حركتها و جهتها را به سوى وحدت كه نماد عالى توحيد است سوق مىدهند .[2]
اين مبناى طراحى، اصولى را براى آفرينش گروه فرشهاى بدون