معنای هنر شیعی-ج1-ص171
موزه فرش حرم مطهر رضوى.
2. فرشهايى حاوى شمايل بزرگان دين.
3. فرشهاى نمادين جانوران؛ مثلِ پيكره شير يا شير و خورشيد كه منظور از آنها تداعى مقام و شأن بزرگان دين است. در اين تصويرها شير، مظهرِ مردانگى على علیه السلام و خورشيد مظهر نور محمد صلی الله علیه وآله است كه بر همه مىتابد و همه را روشنى مىبخشد.
در دوره اسلامى، نقش شير به عنوان مظهر قدرت و شَجاعت باقى ماند و با هوشمندى خاصِّ ايرانيان عملكردى جديد پيدا كرد و بهزودى خود مبدل به يكى از عوامل سنّتى دينى جديد شد. به اين صورت كه حضرت على علیه السلام به شيرِ خدا ملقّب شده است .[1] و شير به نمادى از شجاعت و
شهامت او تبديل گشت و در ادبيات اين دوران نيز نمود يافت:
شيرِ خدا، شاهِ ولايت: على صيقلىِ شركِ [2] خَفى و جَلى
( جامى )
* * *
از على آموز اخلاصِ عمل شيرِ حق را دان منزّه [3] از دَغَل
( مولوى )