پایگاه تخصصی فقه هنر

معنای هنر شیعی-ج1-ص165

بافندگى و لباس

الف) قالى بافى

فرش در تفكر ايرانيان علامت كانون خانواده و منعكس‌كننده عرش است و از هزاره‌هاى گذشته معانى والايى را در خود منعكس مى‌كرده است. بهره‌گيرى امامان شيعه از فرش جايگاه آن را نزد ساكنان اين سرزمين بيشتر كرد و به‌تدريج معانى عميق‌ترى به آن داد.

قالى‌بافان قديم عقيده دارند كه طرح اوّليه اسليمى به دست حضرت امير علیه ‎ السلام كشيده شده است و نقل مى‌كنند: « حضرت على علیه ‎ السلام روزى نقاشان را احضار كردند و فرمودند چون نقش كردن موجودات جان‌دار دعوى برابرى با خالق است، خالى از اشكال نيست. خود دايره مَوّاجى با شانه‌هاى موزون و پرپيچ وخم نقش كرد كه همان طرح اسليمى باشد و اين نقش اساس كار نقاشان اسلامى قرار گرفت ».[1]

و اين معنا را قاضى ميراحمد منشى قمى در گلستان هنر كه حدود سال

  1. 1. . عبدالكريم رفيعى، «استاد نقش قالى»، مجله نقش و نگار، شماره اوّل، بهار 1334.