معنای هنر شیعی-ج1-ص162
گروهها هيچ افراطى در ميان نيست. مثلا پيروان فرقه بكتاشى در سوگوارى تنها به گريه بسنده مىكنند و هيچگاه آيينها با نوحه و شيون همراه نيستند. رايجترين اعمال عزادارى، گرفتن روزه و خويشتندارىهاى ديگر است.
از عناصر مهمِّ مراسم محرّم در آناتولى، غذاى مخصوص به نام « آشوره » است كه در دَهُم محرّم، عاشورا، به ياد گرسنگى شهيدان پخته مىشود.
در تكيه حاجى بكتاش نزديكى قرشهر، مركز تجمع و مدفن حاجى بكتاش، بنيانگذار فرقه بكتاشى، قازان بسيار بزرگى بود كه تنها براى « عاشورا » از آن استفاده مىشده و هماكنون در موزه قوم شناسى آنكارا نگهدارى مىشود .[1]
موضوعات نمايش مردم آناتولى آن اندازه گستردگى دارند كه افسانههاى معروف عاشقانه و داستانهاى واقعى ( كه بعضى از آنها نيز ارتباطى با اسلام ندارند ) و قصهها و منظومههاى حماسى شناخته شده در سرتاسر عالَم اسلام، از جمله شاهنامه، سلسله حكايات اميرحمزه ( كه در تركيه به حمزهنامه معروف است )، و قصص و حكايات ديگر را در برمىگيرد. البته كردههاى حضرت على و ابومسلم و وقايعى از مصيبت كربلا در اعمال نمايشى آنها جايگاه ويژهاى دارد .[2]
سعدى نويسنده يكى از قديمترين مقتلهاى سرزمين آناتولى است. خانم آيرن مليكوف ( IRENE MELIKOFF ) كه به دليل پژوهشهاى