معنای هنر شیعی-ج1-ص155
خواهر او هستند و در ميان اشقيا يزيد بنمعاويه [1]، شمر [2] و عبيداللّه بن
زياد [3] بدترين هستند.
نسخه خوانها در تعزيه هر كدام عناوينى خاص دارند؛ مثلِ امامخوان يا مظلومخوان يا مؤلّفخوان. اينها عمومآ لحن دلنشينى دارند و اشعار خود را با آوازى موقر و متين از قبيل پنجگاه، نوا و رهاوى مىخوانند و در مواقع پرهيجان، از آوازهاى دشتى، شور و تركيبات آن استفاده مىكنند. حضرت عباس چهارگاه و عراقى مىخوانند. هنگام پرسش و پاسخ
تناسب آوازها رعايت مىشود. مثلا: وقتى امام با حضرت عباس سخن مىگويد، اگر امام شور مىخوانَد، حضرت عباس نيز در دستگاه شور پاسخ
مىدهد.
گروه مخالفان و دشمنان امام « مخالفخوان » يا « شمرخوان » خوانده مىشوند و به « اشقيا » معروف هستند. اينها صدايى خشن و رعبآور دارند و با لحنى يكنواخت اشعار خود را با صداى بلند مىخوانند.
آنها هرگز در طول نمايش آواز نمىخوانند، بلكه در مواردى براى
نشان دادن شخصيت پست خود نعره مىزنند و پرخاشگرانه فرياد بر مىآورند.