معنای هنر شیعی-ج1-ص141
نوحهسرايىِ بابا و سرپرست هيئت آغاز و رسميت مىيابد و در آخِر با دعا ختم مىگردد .[1]
آهنگ و ريتم ذكرهاى سقّايى بر گرفته از مقامهاى موسيقى اصيل ايرانى است و غالبآ در مايههاى شور، دشتى، ابوعطا، همايون، شوشترى، و افشارى كه از جمله مقامهاى موسيقى سنّتى و عاميانه ايرانى است، خوانده مىشود.
بيت اوّل برخى ذكرهاى دستههاى سقّايى عبارتند از:
آبى دَهَم به يادِ لبانت، حسين حسين ! بر شيعيان به ماهِ عزايت، حسين حسين ( شوشترى )
عمو به فداى تو شود جانِ سكينه بنگر رخ زرد و لبِ عطشانِ سكينه ( افشارى )
زهرا حسينت آمده در كربلا مهمان آورده همراه خود هفتاد و دو قربان ( دشتى )
دستههاى سقّايى هنگام عزادارى همراه با هيئت، مشكى از آب بر دوش مىافكنند و جامى در دست مىگيرند و به ياد لبِ تشنه شهداى كربلا به عزاداران آب مىدهند .[2]
برخى پدران و مادران بىفرزند يا آنان كه طفلشان مريض است نذر مىكنند چنانچه خداوند به آنان فرزندى اعطا كند يا فرزندشان شِفا يابد اگر فرزند پسر باشد او را به خدمتگزارى اباعبداللّه الحسين علیه السلام در آورند و