پایگاه تخصصی فقه هنر

معنای هنر شیعی-ج1-ص127

 هر چند اشعار قديم‌تر از ميان رفته‌اند، هنوز بخش‌هايى از اشعار حماسه را در ادبيات شفاهى اقوام شيعى و حتى غيرشيعى مى‌توان يافت كه اهميت بسيار بالايى دارند.

در دوره صفوى، ائمه: به ويژه حضرت على علیه ‎ السلام چهره قهرمانان اسطوره‌اى و حماسى يافتند. و وصف‌هاى شاعران از آنان صبغه اسطوره‌اى به خود گرفت. شمشير و اسب حضرت على علیه ‎ السلام، وضعيتِ گُرز و رَخشِ رستم يافت، ذوالفقار، سَمبُل دَرهم كوبنده اعداى دين، در قالبِ يك عنصر حماسى و مقدس خودنمايى كرد.

8جشن ياد

شعر در خدمت جشن يادهايى چون: روز غدير خم، روز ميلاد پيشوايان شيعه و روزهاى مهمِّ تاريخى ديگر و ايام شادمانى عامّه مردم بوده است. جشن ياد غدير را نخستين بار معزّالدّوله ديلمى در سال 353 ق شروع كرد و تا زمان عضدالدوله با وجود مخالفت اهل سنّت لغو نگرديد؛ فقط در دوره بروز اختلافات بين فرزندان عضدالدّوله منع گرديد.

9ترانه‌هاى كار

در ترانه‌هاى كار، شيعيان از معصومين و ائمه اطهار و به‌ويژه نام امام على علیه ‎ السلام فراوان ياد مى‌كنند.

الف ) كشاورزى: در شهرستان‌هاى اردكان و آردل، از استان چهارمَحالِ بختيارى، به هنگام نشاكارى برنج ( تولكلى ) كه زنان انجام مى‌دهند، نغماتى مى‌خوانند كه موجب هماهنگى، نشاط و سرعت در انجام كار و جلوگيرى