معنای هنر شیعی-ج1-ص105
روى بعضى سكههاى نقره عصر سلطان حسين اين شعر آمده
است:
گشت صادر سكه نو، از جهان المشرقين كلبِ درگاهِ اميرالمؤمنين: سلطانْ حسين [1]
و روى بعضى سكههاى شاه تهماسب دوم ضرب شده است:
از خراسان، سكّه بر زر شد به توفيقِ خدا نُصرت و امداد شاهِ دين: على موسىالرّضا
در سلطنت محمد شاه قاجار ( 1250 تا 1264 ) براى نخستين بار
با نقش پرچم « شير و خورشيد سرخ » برروى سكه مواجه مىشويم
( نگاره به كار رفته روى مسكوكات سلجوقيان تركيه از سال 637 )،
يعنى نگاره نمادينى كه تا دوره اخير در سكهزنى ايران متداول
بوده است.
ناصرالدّين شاه از سال 1295 در ضرابخانه تهران كه به دستگاههاى جديد وارد شده از اروپا مجهز گرديده بود، شروع به توليد سكههاى نوظهور كرد. از آن پس بود كه « نقش شيرى ايستاده از پهلو در جلوى خورشيد طالع » تقريبآ بهطور ثابت روى مسكوكات انواع فلزها به كار برده شد.
اين نقش دلانگيز در سلسله پادشاهى پهلوى يا با چهره شاهى و يا كتيبهاى به زبان فارسى تلفيق يافت. گرچه نقش كم برجسته حاصل از