معنای هنر شیعی-ج1-ص99
اين دو بيت دعايى در حقِّ پنج تن است كه در مصراع اوّل به « كسى كه به حكم ازلى شمشير مىزند » قَسَم ياد كرده ( مراد شاعر امام على است )؛ در مصرع دوم به پيامبر و رسول خداوند و در مصرع سوم به « دو نوه دخترى پيامبر و بچه شيرها ( فرزندان على علیه السلام )» كه نسل پاك و برگزيده و ادامه دهنده امامت هستند سوگند ياد شده و در مصرع چهارم نيز « حضرت زهرا با كنيه بتول، مادر دو پسر ( حسن و حسين علیه السلام )» شفيع قرار گرفته است.
لوحه ديگرى در سده هفدهم ميلادى / يازدهم هجرى حكاكى شده و متعلق به موزه متروپوليتن است .[1] روى اين لوحه عبارت « ﴿وَ بِزَهرا بَتُول وَ بِ اُمّ ﴾
﴿ولدتها » ﴾ در مدح حضرت زهرا و فرزندانش با خطِّ ثلث نگارش شده است .[2]
در ظروف آشاميدنى و غذا نيز شعائر شيعه در اين دوره انعكاس يافته است. اين ظروف معمولا در مراكز دينى، تكيهها و مساجد و بِقاع متبركه نگهدارى مىشد. مردم اين ظروف را داراى آثار سحرآميز مىدانستند. « جام برنجى چهل كليد » كه امروزه در موزه ايران باستان نگهدارى مىشود به سال 1630 / 1040 در خراسان ساخته شده است. تمام سطوح داخلى و خارجى ظرف مملو از كتيبههايى است كه به خطِّ نستعليق و ثلث ديده مىشود.
از نوشتههاى نماىِ بيرون ظرف اسامى دوازده امام است كه