معنای هنر شیعی-ج1-ص98
« از خلقتِ ما خلق كه امر از كيست مقصودِ خدا چهارده نور جلىست
وان چهار محمد و حَسَن، يك موسى زهرا و حسين و جعفر و چار علىست »
در قاب ساعت نيز چهارده معصوم با نامهاى « محمد، على، فاطمه، حسن، حسين، على، محمد، جعفر، موسى، على، محمد، على، حسن و مهدى » معرفى شده اند. شايد استفاده از نام ( نَه كُنيه ) آنها روى اين شىء به دليل كمى فضاى مورد استفاده براى خوشنويسى بوده است .[1]
نام پنج تن، از ديگر مضامينى است كه به جهت مقام ممتاز ايشان مورد توجه هنرمندان قرار داشته است. يك نمونه بسيار زيبا و هنرمندانه كه مىتوان گفت در ميان مشبّككارى بر فولاد عصر صفويه، به درجه ايجاز رسيده، كتيبهاى متعلق به مسجد دربِ امام اصفهان است. اين لوح فلزى درحالحاضر در مجموعه هرارى نگهدارى مىشود. در اين اثر هنرى بديع، خطوط و دواير اسليمى و ريزهكارى شاخههاى گلها و برگها بسيار دقيق و ظريف بر لوحه سخت پولاد حكاكى شده است. در ميان اين لوح چهار ترنج بر نقش اسليمى حك شده و در وسط ترنجها با خطِّ نستعليق عبارت زيرنقش بسته است:
« الّذى يضرب بِالسَّيفِ بِحُكْم ازلى نبى عَرَبى وَ رَسول مَدَنى
وَ بِسْبَطيْه وَ شَبْليه هُما نَجْل زَكِى وَ بِزَهرا بَتولَ وَ بِ اُمّ ولدتها »