معنای هنر شیعی-ج1-ص80
است ؛[1] صلح، همان چيز انتزاعى و مطلوب كه ذهن مضطرب هنرمند مدرن
عموما بى بهره از آن است .[2]
5. عصر انقلاب اسلامى
درايام انقلاب ابتدا مدرنيسم ميدان را به نوعى هنرِ رئاليسىِ متكى بر سنّتهاى فرهنگى و مذهبى سپرد كه در آغاز توده مردم به آن توجه بسيار نشان دادند. تعهد اجتماعى و دينى، روايتگرى و پيامگرايى، از مهمترين ويژگىهاى اين آثار به شمار مىرفت. فرم و اجراى اين هنرها ساده و قابل فهم بود. بهتدريج نقاشى تازهاى ظهور يافت كه از آن با عنوان « نقاشى انقلاب » تعبير شده است. اين مكتب پس از پيروزى انقلاب به وسيله برخى نقاشان جوان ظهور كرد و عمدتآ مبتنى بر ارزشهاى دينى و تعهد اجتماعى است و ماهيتى خطابهاى دارد .[3] توحيد، جهانِ سرمدى، عدالت
اجتماعى، مابعدالطّبيعه و انسان، معانى اصلى اين هنر هستند. در اين مكتب ابتدا ثبت و يادآورى حوادث انقلاب، قيام و شهادت و آرمانهاى انقلابى اهميت يافت و پس از آن، در دوران جنگ آرمانهاى دفاع از كشور موضوع اصلىِ نقاشان انقلاب شد.