معنای هنر شیعی-ج1-ص67
ديگرى كه از تعاليم آنان روىگردان بودهاند، در درياى حوادث زمانه غرق، و هلاك خواهند شد.
هتكِ حُرمت فرزند پيامبر صلی الله علیه وآله در واقعه كربلا از مهمترين رويكردهاى نگارگرى دوره صفوى است. اين رويكرد حتى در ميان اهل سنّت و در مكتب بغداد ( 1002 ـ 1014 ق ) رواج دارد و مضامين گوناگون كربلا و حماسه جانسوز آن را تحت تأثير گزارش واعظ كاشفى نشان مىدهند. در اين آثار بر فلسفه شهادت، و نقش آن در اعتلاى نام شهيدان و تأثير مكتب شهادت بر رفعت مقام شهيد، تأكيد شده است.
شمايلهاى امام زاده زيد علیه السلام در اصفهان را ظاهرآ در 1097 ق، و هنگام بازسازى و تعمير زيارتگاه كشيدهاند. نام شمايل نگار يا شمايل نگاران اين ديوارنگارهها مشخص نيست. ديوار نگارهها مجالس گوناگونى را نشان مىدهند كه چند مجلس آن به امام حسين علیه السلام و شهادت او اختصاص دارد. مجلسى از ديوارنگارههاى امام زاده زيد علیه السلام نيز به حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام در دشت كربلا اختصاص دارد. در ديوارنگارههاى ديگر امامزاده، مجالسى از شهادت حضرت على اكبر علیه السلام و قاسم و عبداللّه، دو فرزند امام حسن علیه السلام و واقعههاى غمانگيز كربلا به روايات عام به تصوير در آمدهاند .[1]
بقعه امامزاده هادى علیه السلام فرزند امام موسى كاظم علیه السلام روستاى « ميكال » از توابع بخش ديلمان سياهكل نيز پر از ديوارنگارههاى دوره صفوى است.