معنای هنر شیعی-ج1-ص64
شخصيت نبوى و علوى را نشان مىدهند.
يكى از تصويرهاى كتاب حافظ ابرو درباره نقش امام على علیه السلام در جنگ خيبر ( در سال هفتم هجرى ) است. درِ قلعه را در دست دارد و در حال پايين انداختن آن است. تعدادى سرباز در پشت در و بالاى ديوار قلعه مىكوشند به او حمله كنند. كمى دورتر، پيامبر صلی الله علیه وآله اين قهرمان را تماشا مىكند و مجاهدان درحالى كه پرچم اسلام را در دست دارند، كنار او ايستادهاند. شعله بزرگ نور در اطراف سرِ پيامبر صلی الله علیه وآله است و او و على علیه السلام هر دو كلاه تيمورى بر سر دارند. اين تصوير تحت نظارت شاهرخ كشيده شده است.
در تصوير ديگر كلّيات تاريخى حافظ ابرو، داستان فتح مكه ( سال هشتم هجرى ) تصويرسازى شده و امام على علیه السلام را هنگام يارى رساندن به پيامبر صلی الله علیه وآله با روشى منحصر به فرد نشان داده است. نگارههاى اين نسخههاى خطّى نشان دهنده مُجاز بودن شيعهگرايى در اين عصر است.
همزمان با تيموريان، سلسله تركمان قراقويونلو ( 752ـ874 ) و آققويونلو ( 768 ـ 914 ) نيز به نگارگرى با گرايش شيعى اهتمام نشان دادهاند.
كليله و دمنه عنصرالمعالى نصراللّه منشى از آثار خطّى اين دوره است كه در كتابخانه كاخ گلستانِ تهران نگهدارى مىشود و در آن تصاويرى از پيامبر، امام على و امام حسن و امام حسين: نگارش شده است. در يكى از اين تصاوير پيامبر صلی الله علیه وآله روى صندلى بزرگى نشان داده شده است كه در ميان درختان نشسته و جبرئيل ( روحالامين ) با وى سخن مىگويد و دو