معنای هنر شیعی-ج1-ص53
ساخت آن را مىتوان نيشابور دانست با پوشش گلى پوشانده شده و سپس با نقوش سياه رنگ يا قهوهاى تيره و لعاب شفّاف سُربى تزيين شده است. در زمينه اين ظروف در گوشهاى از لبه داخلى يا كف آن با كلمه يا جملهاى كوتاه تزيين شده است. و در ظروف بزرگتر كه لازم بود نوشته كوفى طولانى باشد، جملههايى نظير دعاى خير، روايات، مَثَل، احاديث منسوب به حضرت محمد صلی الله علیه وآله، حضرت على علیه السلام و كلام بزرگان اهل ادب براى تزيين بهكار رفته است .[1]
د) خوشنويسى
خوشنويسى از هنرهاى اصيل اسلامى شيعى است. حضرت على علیه السلام از كاتبان وحى بود و خطِّ زيبايى داشت .[2] او به كوفى مىنوشت و خود
شيوهاى را در خط ابداع كرد. بعد از ايشان هم ائمه معصومين: مشوق خطِّ خوب بودند و برخى خود خوشنويسى مىكردند. امام زينالعابدين علیه السلام و امام رضا علیه السلام از آن جمله هستند. از اين رو شجره خوشنويسان را به حضرت على علیه السلام مىرسانند .[3] ابن نديم كه در فهرست