معنای هنر شیعی-ج1-ص45
شامل آيات قرآن كريم، اسامى خدا و پيامبر و ائمه، امام حسن علیه السلام، امام حسين علیه السلام و نام خودِ اولجايتو است. هنرمندان چيرهدست و مسلمان آن روزگار، صرفنظر از التقاط فكرى و مذهبى اولجايتو، بناى عظيم سلطانيه را جولانگاه بيان اعتقادات مذهبى خود يافته و نهايت هنرنمايى را به كار بردند.
تزيينات كاشى داخل سقف گنبد مسجد شيخ لطفاللّه اصفهان
نيز با نقشهاى اِسليمى يا نورگيرهاى گچبرى شده و نقوش هندسى
داخل طاقهاى مقابر چهرههايى چون شاه نعمتاللّه ولى در
« ماهان » كرمان، اين معنا را مىرسانند. كاشىهاى شمسه نيز از همين معنا حكايت دارند. اين كاشىها همهجا فقط مقابر بزرگان شيعه را تزيين كردهاند.
هنرمند مسلمان با طراحى نقش شمسه گردان بر سكون اين نقوش بر طرحهاى پيشين چيره شده و مفاهيم غنىترى را وارد حيطه طراحى كرده است. اين نقوش ( ﴿إِنّا لِلّهِ وَإِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ) ﴾ را گوياتر از گذشته مجسم نموده است. حضور اين نقوش در مكانهاى مختلف، نشانِ بينشهاى عرفانى است. از جمله مىتوان نقش شمسه گردان درِ ورودى بقعه امام زاده حسين در قزوين را اشاره كرد كه در جايى با كاربندى 16 و در جايى در طراحى 12 ضلعى با كاربندى 12 اجرا شدهاند و در اينجا با اختيار كاربندى 12 نقش را با مفاهيم عرفانى شيعى توأم ساخته و معناى بيشترى به آن بخشيده است. ويژگى پرمعناى اين نقش آن است كه شعاعها
و اجزايى كه از نقطه مركزى آن خارج و به عبارتى ايجاد شدهاند