معنای هنر شیعی-ج1-ص42
توسل به امام على علیه السلام در روز قيامت نيز از مضامينى است كه در كتيبههاى انبيه اسلامى ديده مىشود. در حياط مسجد جامع اصفهان ستايش امام على علیه السلام در اشكال هندسى چهارگوش حك شده است. متن اين كتيبه به خطِّ كوفى بنايى مسطح لوزى نگارش گرديده كه شامل دوبيتى زير است :[1]
چون نامه جُرم ما به هم پيچيدند بُردند و به ميزانِ عمل سنجيدند
بيش از همهكس گناه ما بود وليك ما را به مَحبتِ على بخشيدند [2]
يكى از عالىترين نقشها كه داراى بيانى نمادين در هنر اسلامى و به صورت كتيبه با خطِّ كوفى بنايى در قرن نُهم هجرى كار شده، نقش اللّه الله مىباشد. اين كتيبه در نگاه اوّل تكرار كلمه اللّه به رنگ تيره روى زمينه سفيد مىباشد. با دقتى بيشتر ملاحظه مىگردد كه متن سفيد هم در واقع تكرار كلمه اللّه در زمينه مشكى است. به عبارتى هم در فضاى مثبت ( ظاهر ) و هم در فضاى منفى ( باطن ) جز تكرار كلمه اللّه چيز ديگرى وجود ندارد.
هنرمند در طراحى اين اثر، خلاف نظر مستشرقين، بيانى بيش از يك نقش تزيينى دارد. در اين اثر هنرمند تأويلى تجسمى از آيه سوم سوره حديد را طرح كرده است: ( ﴿هُـوَ آلأَوَّلُ وَالآخِرُ وَالظّاهِرُ وَالباطِـنُ ) ﴾ اوّل و آخِر هستى، پيدا و پنهان وجود همه اوست. كلمه اللّه در اين اثر ارزشمند با رنگ سفيد از ابتداى سمت راست در قسمت بالا تكرار شده است ( هو الاوّل ) از طرف ديگر الله به رنگ مشكى از آخِرِ قسمت چپ به طرف بالا