پایگاه تخصصی فقه هنر

معنای هنر شیعی-ج1-ص36

 مى‌توان به كتيبه عضدالدّوله در تخت‌جمشيد و كتيبه محراب اولجايتو در مسجد جامع اصفهان ( 710 ق ) و گنبد پيربكران [1] اصفهان ( 712 ق ) و

مسجد جامع ميرچخماق اشاره كرد .[2]

در كتيبه محراب اولجايتو كه زيباترين كتيبه گچ‌برى ايران به شمار مى‌آيد، از جمله اين حديث نبوى درباره امامت امامان دوازده‌گانه شيعه آمده است: « اى جابر ! آنان خلفا و پيشوايان مسلمانان پس از من هستند: اوّلشان على‌بن‌ابى‌طالب، بعد حسن، بعد حسين، بعد على‌بن حسين، بعد محمدبن على، معروف در تورات به باقر، كه به‌زودى او را خواهى ديد. وقتى با او ديدار كردى، از سوى من به او درود فرست، بعد جعفربن محمدِ صادق، بعد موسى‌بن‌جعفر، بعد علىّبن موسى، بعد محمدبن‌على، بعد على‌بن‌محمد، بعد حسن‌بن‌على، بعد هم‌نام و هم كينه من حجت خدا در ميان بندگانش فرزند حسن‌بن‌على است. او كسى است كه خدا ياد خود را به دست او در مشارق و مغارب زمين منتشر مى‌كند .»[3]

  1. 1. . دهكده پيربكران، در بلوك لنجان، در سى كيلومترى جنوب غربى اصفهان واقع شده است.محمدبن بكران، از عارفان و بزرگان صوفيه در قرن هفتم، شبِ سه‌شنبه 10 ربيع الاوّل 703وفات يافته است؛ سيّد مصلح‌الدين مهدوى، مزارات اصفهان، ص 155.
  2. 2. . علامه مجلسى، روضة المتقين، ص 9 ـ 30.
  3. 3. . هُمْ خُلَفايى يا جابرَ و ائمة المسلمين مِنْ بَعدى: اوّلهم على‌بن‌ابى طالب، ثُمّ الحَسن، ثُمّ الحُسَين، ثُمّعَلِىّ بن‌الحُسَيْن، ثم محمدبن على، المعروف فى التّوراه بالباقر و ستدركه جابر، فاذا لقيته فاقره منّىالاسلام ثمّ الصّادق جعفربن محمد، ثُمّ موسى‌بن‌جعفر، ثُمّ على‌بن موسى، ثُمّ محمدبن على، ثُمّعلى‌بن محمد ثُمّ الحسن بن على، ثُمّ سميى و كنيى حجة اللّه و بقيته فى عباده ابن الحسن بن علىذاك الّذى يفتح اللّه تعالى ذكره عَلى يَدِهِ مَشارِقِ الأرض وَ مغاربها» ر.ك: لطف اللّه هنرفر، گنجينهآثار تاريخى اصفهان، اصفهان 1350، ص 120.