معنای هنر شیعی-ج1-ص34
گنبدِ مخروطىشكل امامزاده عبدالله روستاى فارسجين، از دهستان دودانگه قزوين كه از قرن ششم است، كلمات « اللّه » و « على » باقىمانده
كه به خطِّ بنايى و به كمك آجرهاى لعابدار فيروزهاى نوشته
شده است.
ايوان ورودى مسجد امام اصفهان، متعلق به دوره صفوى است كه در كتيبه آن نام الله درون شمسههاى هشت پَرِ زرد ديده مىشود و نام « محمد » درون شمسههاى هشت پَرِ سفيد، در دوم ابتدا متحدالمركز است و با چهار بار تكرار به خطِّ كوفى بنايى نگارش شده است. نام « على » نيز در آخِرين رديف كاشىكارى، قابل مشاهده است.
طاق نمايى كه در مسجد آقا نور در دوره صفوى ساخته شده،
از دو طرف، ميان دو حاشيه بسيار زيبا محصور است. در متن اين كتيبه از خداى يكتا به عنوان تنها معبود، محمد پيامبر وى و على دوست او ياد شده است.
در كتيبهاى متعلق به ايوان جنوبى مسجد حكيم كه در دوره صفوى ساخته شده و در آن عبارات « لا اله اِلّا اللّه، محمد و على » نگارش شده است. اين كتيبه گوياى اصول توحيد، نبوت و امامت است [1] و نگارش آن
درون نام على، وظيفه پاسدارى از دين را ـ كه رسول خداوند بر اميرمؤمنان واجب كرده ـ يادآورى مىكند.
5. كتيبههاى تكريم از امام على علیه السلام به عنوان وصى پيامبر صلی الله علیه وآله. از آن ميان