معنای هنر شیعی-ج1-ص30
عمران و نگه دارى مسجد است. عبارت آخِرِ اين حديث چنين خوانده مىشود: « آنها اميدوار باشند كه از هدايتيافتگان حقيقىاند »[1] طبق عقايد
شيعه، خاندان مطهر پيامبر صلی الله علیه وآله در اين آيه، هدايتيافتگان حقيقى وصف شدهاند .[2]
آيات قرآنى يا متون نيايشى، تنها متنهاى كتيبهنگارى نبودند. بلكه شعائر و احاديث و اشعار نيز در كتيبهها به كار مىآمَد. از آن ميان سخنان پيامبر شاخصتر است. به ويژه اين سخن: « ﴿أَنَا مَدِينَةُ العِلْم وَ عَلِىٌّ بابُها ﴾ ؛ من شهر دانشم و على دروازه آن است »، در مدارس علمى بيشتر استفاده مىشد.
در كتيبههاى بناهاى تيموريان سنّى مذهب و حكومتهاى معاصرشان، بيشتر آياتى آوردهاند كه اهميتى خاص در اعتقادات شيعه دارند. رونق هنر معمارى دوره تيمورى به همه بناهاى دينى مناطق مركزى ايران و بسيارى شهرهاى اطراف اصفهان و يزد گسترش يافت. بيشترِ اينها نيز در برگيرنده كتيبههاى شيعى بودند؛ مانند مناره مرقد شاه نعمتاللّه ولى واقع در ماهان كرمان ( 840 هجرى ) كه از كلمه « على » براى تزيين گرداگرد مناره هشت ضلعى استفاده شده است. در اين كتيبه تلفيق ستايش اللّه و تحسين على علیه السلام قرابت روحانى بين آنها را نمايش مىدهد و اين نكته كه « هر كس به على