امام علی و علم و هنر-ج1-ص134
و بدينوسيله آنان را از انحراف فکري در مورد توحيد، و هم از سوء ظن در مورد خواهرشان نجات داد.
روزي جواني در خلافت خليفه دوم به پيش او آمده و عرضه داشت:
فلان زن مادر من است و او مرا از فرزندي خود مي راند!!
و از خليفه دوم خواست که به اين قضيّه رسيدگي کرده و حکم خدا را صادر کند.
خليفه دوم، مادر آن جوان را احضار کرده و از او پرسيد:
چرا فرزند خود را منکر شده و از خود مي راني؟!
زن گفت:
من اساساً اين جوان را نمي شناسم، و تا بحال ازدواج نکرده ام تا فرزندي داشته باشم!!
براي اين کار و ادّعاي خودش چهار نفر از برادرانش را که به همراه داشت، براي شهادت آورد.
آنان همراه با قَسَم هاي شديد خود شهادت دادند که خواهر آنان هنوز ازدواج نکرده است و اين جوانِ مدّعي را نمي شناسند!
زن اضافه کرد که:
او مي خواهد آبرو و شخصيّت خانواده ما را لکّه دار سازد!!
خليفه دوم از داوري فروماند و نمي دانست چه کار کند!
امام علي عليه السلام فرمود:
اجازه مي دهي من در ميان آنان قضاوت کنم؟
خليفه دوم جواب داد:
چگونه اجازه ندهم در حالي که از پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم شنيدم که فرمود:
اَعْلَمُکُمْ عَلِيّ بن ابيطالِب
«داناترين شما علي بن ابيطالب است.»
و به اين ترتيب حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در مقام قضاوت قرار گرفته و فرمود:
امروز قضاوتي را به اجرا در مي آورم که مورد رضايت خداوند متعال است که دوست من رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم آن را به من تعليم فرموده است.
آنگاه آن زن و جوان را احضار فرمود،
آنان آنگونه که در برابر خليفه جواب داده بودند، به حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نيز جواب داده و برادران زن نيز با همان کيفيّت شهادت دادند!.
چون امام علي عليه السلام سخنان آنان و شهود را شنيد، خطاب به زن فرمود:
آيا شما سرپرستي داريد؟
زن جواب داد:
برادرانم وکيل من هستند.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام خطاب به برادران فرمود:
آيا شما مرا در مورد امر خواهرتان وکيل قرار مي دهيد؟
عرض کردند: بلي.
حضرت پس از گرفتن وکالت از آنان به اين صورت قضاوت کرد: