امام علی و علم و هنر-ج1-ص114

و مصرف هرکدام را نيز معيّن نموده است، و زيورهاي خانه کعبه هم در آن روز وجود داشت و خداوند براي آنها حکمي نفرمود، نه اين که آنها را نديده و يا فراموش کرده باشد و اينک تو هم آنها را به حال خود بگذار. [286] .

خليفه دوم به فرموده اميرالمؤمنين عمل کرد و به آن حضرت گفت:

اگر تو نبودي مفتضح، و رسوا مي شديم. [287] .

هنگامي که خليفه دوم حجرالأسود را بوسيد به آن خطاب کرد و گفت:

مي دانم که تو سنگي هستي و به کسي نه زياني مي رساني و نه نفعي، و اگر نه اين بود که رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم را ديده ام تو را مي بوسيد هرگز تو را نمي بوسيدم.

اميرالمؤمنين عليه السلام به خليفه دوم فرمود:

بلکه اين سنگ هم زيان مي رساند و هم نفع.

خليفه دوم گفت: چگونه؟

آن حضرت فرمود:

آنگاه که خداوند از بني آدم پيمان گرفت عهدنامه اي برايشان نوشت و همين سنگ آن را در خود فرو برد.

پس در روز رستاخيز به وفاي مؤمن و انکار کافر گواهي خواهد داد.

و اين معناي دعائي است که مردم در موقع استلام حجر مي خوانند:

«اللهم ايمانا بک، و تصديقاً بکتابک، و وفائاً بعهدک».

«خدايا به تو ايمان مي آورم، و کتاب تو را تصديق مي کنم، و به عهد تو وفا مي نمايم» [288] .

مردي ضربه اي بر شکم زني حامله وارد ساخت، زن بر اثر آن ضربه عَلَقه اي (مقداري خون بسته) سقط کرد.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

آن مرد بايد ديه عَلَقه را به مقدار چهل دينار به زن بدهد، و اين آيه شريفه را تلاوت نمود:

«ولقد خلقنا الانسان من سلالة من طين…» [289] .

«به تحقيق انسان را از خلاصه گل بيافريديم و سپس آن را در قرارگاهي استوار (رحم) قرار داديم، سپس آن نطفه را پاره اي خون بسته گردانيديم، پس آن خونِ بسته را مانند گوشت جويده گردانيديم، پس آن گوشت را استخوانهايي گردانيديم پس آن استخوآنهارا گوشت پوشانيديم، پس آفريديم او را آفرينش ديگر (او را به صورت انساني در آورده و در او روح دميديم).

پس بزرگ است خدايي که بهترين آفرينندگان است».

و آنگاه فرمود:

ديه نطفه بيست دينار، و عَلَقه چهل دينار، و مُضْغه شصت دينار، و استخوان پيش از تمام شدن خلقتش هشتاد دينار و جَنين کامل قبل از دميدن روح صد دينار، و پس از دميدن روح هزار دينار مي باشد. [290] .