امام علی و علم و هنر-ج1-ص83
«و اگر آنان مقداري از مهر خود را به طيب خاطر به شما دادند بخوريد خوش و گوارايتان باد»
و نيز مي فرمايد:
«يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ اَلْوَانُهُ فيهِ شَفَاءٌ لِلنَّاسِ»
«از شکم هاي آنان نوشابه اي بيرون آيد که رنگ هاي آن گوناگون است و درمان است براي مردم.»
و همچنين مي فرمايد:
«و نزلنا من السماء ماءاً مبارکا»
«از آسمان ابي با برکت فرود آورديم.»
پس به حکم آيه هاي مذکور گوارايي و شفا و برکت در آن دستور جمع شده، اميدوار گرديدم که با آن بهبودي حاصل شود. [171] .
حضرت امير عليه السلام براي طلب باران به منبر رفت و جز استغفار چيزي از آن حضرت شنيده نشد،
بعضي سبب آن را پرسيدند.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:
مگر اين کلام از خدا نشنيده ايد که فرمود:
«فَقُلْتُ اَسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً، يُرسِلُ السَّماءَ عَلَيْکُمْ مِدْرارا، وَ يُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٌ وَ يَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارا» [172] .
«پس به ايشان گفتم طلب آمرزش کنيد از پروردگارتان که او بسيار آمرزنده است، مي فرستد بر شما (باران) پي در پي و ياري مي دهد شما را به مالها و پسران و قرار مي دهد براي شما بوستانها و جويهاي آب».
آنگاه فرمود:
کدام دعاست که از استغفار برتر و برکتش بيشتر باشد.
اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:
روي زمين دو امان از عذاب خدا وجود داشت، يکي از آن دو از ميان شما رفت، پس کوشش کنيد در نگهداري و مواظبت از ديگري.
اماني که از دستتان رفت رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم بود، اماني که باقي است استغفار و طلب آمرزش است؛ زيرا خداوند مي فرمايد:
«وَ ما کانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فِيهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» [173] .
«خداوند عذاب نمي کند ايشان را با آن که تو (اي محمد) در ميان آنان باشي و خداوند عذاب نمي کند ايشان را با آن که ايشان (از گناهان) آمرزش جويند» [174] .
اميرالمؤمنين عليه السلام به يکي از يارانش که به مرضي مبتلا شده بود فرمود:
خداوند بيماريت را سبب ريختن گناهانت قرار دهد؛ زيرا مرض، اجر و پاداشي ندارد ولي گناهان را مانند برگ درختان مي ريزد، و تنها اجر و مزد در برابر گفتار زباني و کردار بدني است.