امام علی و علم و هنر-ج1-ص56

و حقايق هر يک از اين کتب را براستي آشکار مي سازم،

به گونه اي که اگر خداوند آن کتابها را گويا کند و به نطق آورد، اظهار مي دارند که:

خدايا علي به حکم واقعي داوري نمود.

به خدا سوگند، از تمام مردمي که ادّعاي علم و دانش در مورد قرآن مي کنند من به حقايق و تأويلات آن از همه آنها واقف تر و داناترم،

اگر آيه اي نبود باز هم من، از تمام پيش آمدهائي که تا روز قيامت مي شوند شما را با خبر مي ساختم.

پس از اين فرمود:

بپرسيد از من پيش از آنکه مرا نيابيد.

سوگند به آن خدائي که دانه را مي شکافد و مردم را به هستي مي آورد، اگر يکايک آيات را از من بپرسيد به شما خواهم گفت که:

چه وقت و براي چه کسي نازل شده و نيز از ناسخ و منسوخ، خاصّ و عامّ و محکم و متشابه، مَکّي و مَدَني آنها خبر مي دادم.

به خدا سوگند که فرقه هايي نيست که تا روز قيامت گمراه شوند، يا هدايت يابند، مگر آنکه من مي دانم که رهبر و پيش آهنگان و سوق دهنده و ندا کننده آنها که خواهد بود.»

ج- يکي از دانشمندان مسيحي بر آن حضرت وارد شد

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

«مَرحبا بر بحيراء اصغر»

و پرسيد:

آيا کتاب شمعون صفا نزد شما موجود است؟

عرض کرد: بلي

و رو به امام علي عليه السلام کرد و گفت:

يا اميرالمؤمنين چگونه دانستي؟

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

يقيناً علم همه چيز و علم تفسير معاني در نزد ماست.

سپس بخشي از آن کتاب را خواند.

آن دانشمند چون اين را مشاهده کرد به شرف اسلام مشرّف شد و در صفّين در رکاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شهادت رسيد. [122] .

د- از امام محمّد باقر عليه السلام روايت شده که فرمود:

آنگاه که آيه

«وَکُلُّ شييْ ءٍ اَحْصَيْناهُ في اِمامٍ مُبينٍ» [123] .

«ما علم هر چيزي را در امامي آشکار قرار داده ايم.»

نازل گرديد، دو نفر از اهل مجلس برخاستند، گفتند:

يا رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم آيا منظور از امام مبين تورات است؟

فرمود: نه،

گفتند: يا رسول اللَّه انجيل است؟

فرمود: نه،

در آن حال اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شد.